Παρατεταμένος χρόνος

Στην οδό Ρεμύ-Ντυμονσέλ, στο 14ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού, βρίσκεται ένα λευκό κτίριο – ένας οίκος ευγηρίας που ονομάζεται Tiers-Temps. Στο κέντρο της αυλής, ένα μοναχικό δέντρο. Ανάμεσα στους ενοίκους, ένας ψηλόλιγνος άντρας με πρόσωπο σκυθρωπό και μάτια διαπεραστικά, παίζει με τις αναμνήσεις του –στο Φόξροκ της παιδικής του ηλικίας, στο Δουβλίνο των νεανικών του χρόνων, στο κατεστραμμένο από τους βομβαρδισμούς του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου Σαιντ-Λο, στην εξοχική του κατοικία στο Υσσύ–, ακροβατώντας ανάμεσα σε δύο γλώσσες, τα αγγλικά της Ιρλανδίας του και τα γαλλικά της λογοτεχνικής του εξορίας. Αυτός ο ηλικιωμένος κύριος ονομάζεται Σάμιουελ Μπέκετ. Μέσα από τις προσωπικές αφηγήσεις του ίδιου του συγγραφέα, αλλά και τις αναφορές του νοσηλευτικού προσωπικού του Tiers-Temps, το μυθιστόρημα της Μαϋλίς Μπεσσερί αποκαλύπτει έναν Μπέκετ συναρπαστικό ο οποίος, περιμένοντας το τέλος του, γίνεται κατά κάποιον τρόπο ένας από τους χαρακτήρες του έργου του. Παράλληλα με την καθημερινότητά του στο Tiers-Temps, όπου όντως διέμεινε ο Μπέκετ για μερικούς μήνες, μετά τον θάνατο της γυναίκας του, το 1989, παρακολουθούμε να παρελαύνουν πρόσωπα και γεγονότα που σφράγισαν την ύπαρξή του. Η συγκίνηση του αναγνώστη κορυφώνεται, καθώς το μυθιστόρημα συνοδεύει τον μεγάλο Ιρλανδό προς την έσχατη σιωπή του.

Maylis Besserie (Συγγραφέας)

 

Λίζυ Τσιριμώκου (Μεταφραστής)

H Ελισάβετ (Λίζυ) Τσιριμώκου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε φιλοσοφία και φιλολογία στο πανεπιστήμιο Αθηνών (1967-1972) και στη συνέχεια στο πανεπιστήμιο της Σορβόννης/Paris I, στο Παρίσι (μεταπτυχιακές σπουδές: 1972-1977, διδακτορική διατριβή: 1979, με θέμα: “La mise en scene d’Aristophane dans le theatre grec contemporain” (“Η σκηνοθεσία του Αριστοφάνη στο νεοελληνικό θέατρο”) και επιβλέποντα τον Olivier Revault d’Allonnes). Από το 1979-80 δίδαξε θεωρία της λογοτεχνίας και συγκριτική γραμματολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (μεταξύ 1979-80 ως επιμελήτρια, από το 1982 ως λέκτορας του τμήματος Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών/ΒΝΕΣ, από το 1985 ως λέκτορας του τμήματος Φιλολογίας, από το 1987 ως επίκουρη καθηγήτρια, από το 2001 ως αναπληρώτρια καθηγήτρια και στη συνέχεια ως τακτική και, πλέον, ομότιμη καθηγήτρια του τμήματος Φιλολογίας του ΑΠΘ). Τα βιβλία της περιλαμβάνουν τη μελέτη “Λογοτεχνία της πόλης: πόλεις της λογοτεχνίας” (Λωτός, 1988), τον συγκεντρωτικό τόμο δοκιμίων “Εσωτερική ταχύτητα” (Άγρα, 2000), τη σχολιασμένη αλληλογραφία του Γιάννη Ρίτσου με την Καίτη Δρόσου και τον Άρη Αλεξάνδρου (“Τροχιές σε διασταύρωση”, Άγρα, 2008). Μεταφράζει κείμενα κριτικά είτε λογοτεχνικά από τα γαλλικά (Charles Baudelaire, “Περί της ουσίας του γέλιου και γενικά περί του κωμικού στις καλές τέχνες”, Άγρα, 2000), Georges Bataille, “H αγιοσύνη, ο ερωτισμός και η μοναξιά”, Το Ροδακιό, 1993, Georges Perec, “Σκέψη/Ταξινόμηση”, Άγρα, 2005). Μελέτες, δοκίμια και άρθρα της φιλοξενούνται σε περιοδικά και πρακτικά συνεδρίων. Έχει ασκήσει κριτική βιβλίου στην εφημερίδα “Τα Νέα” (2008-2014). Σήμερα συνεργάζεται τακτικά ως βιβλιοκριτικός με το ένθετο “Βιβλία” της εφημερίδας “Το Βήμα”, καθώς και με έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά (“Εντευκτήριο”, “The Books΄ Journal”, www.anagnostis.gr, κ.ά.)