Παρεμβάσεις

Σε αντίθεση με τους προφήτες και τους παντογνώστες του πολιτικού κέντρου της Ουάσιγκτον που φιγουράρουν μονίμως στα τηλεοπτικά τοκ σόου, τα κείμενα του Νόαμ Τσόμσκι δεν αντλούν τις πληροφορίες τους από ψιθύρους ανώνυμων αξιωματούχων, από τα κουτσομπολιά που διαρρέουν από τους πολιτικούς κύκλους ή από το κουβεντολόι στο χριστουγεννιάτικο πάρτι του Ντόναλντ Ράμσφελντ. Βασίζονται στη συγκέντρωση των διαθέσιμων γεγονότων -που συχνά είναι άβολα για την άρχουσα τάξη και συνεπώς τα αγνοούν οι επαγγελματίες ρεπόρτερ- και στα λόγια και τα έργα των ισχυρών αξιωματούχων. Είναι το είδος της εργασίας που θα απέκλειε το γράφοντα από τους διαδρόμους της εξουσίας – μέγα αμάρτημα στον κόσμο της ελιτίστικης δημοσιογραφίας, αν όχι ένας θαυμάσιος τρόπος για να χάσει κανείς τη δουλειά του. Ο Τσόμσκι πιστεύει ότι η ελευθερία να αμφισβητεί κανείς την εξουσία δεν συνιστά ακριβώς ευκαιρία, αλλά ανάληψη ευθύνης και αυτό ακριβώς κάνει χρησιμοποιώντας τη δυνατότητα που του δίνει η συγκεκριμένη μορφή δημοσιογραφίας, δηλαδή οι στήλες συνεργατών όπου εκφράζεται ελεύθερα η γνώμη τους. Αυτά τα σύντομα δοκίμια που προκάλεσαν μανιασμένες συζητήσεις, αποτελούν μια πλήρη συλλογή των άρθρων γνώμης που έγραψε ο συγγραφέας μέχρι σήμερα για το πρακτορείο των New York Times, ώστε να φτάσουν στους αναγνώστες μέσα στη δική τους δημοφιλή καθημερινή εφημερίδα, και ο Τσόμσκι δείχνει ότι μπορεί να μιλά πειστικά για την ουσία των σημερινών αντιφάσεων, εξαπατήσεων και της κρυφής φρίκης με λίγες εκατοντάδες λέξεις, κατά τον ίδιο τρόπο που μπορεί να το κάνει με εκατοντάδες σελίδες.