Περί αμαρτίας, πάθους, βλέμματος και άλλων τινών

Στην εποχή μας, σημειώνει ο Michel de Certeau στο “Η κουλτούρα στον πληθυντικό”, “παράγεται μια έρημος για εκείνους τους “απάτριδες”, τους πνευματικούς μετανάστες από τους οποίους οι θεσμοί στερούν τις αναπαραστάσεις. Το πνεύμα εκείνο που τις εμψύχωνε δεν έχει εξαφανιστεί. Είναι “αλλού”, πέρα από τις δομές που η αποχώρησή του τις έχει μεταβάλει σε ερημωμένα θεάματα ή σε λειτουργίες απουσίας”. Στο αγωνιώδες ερώτημα: “Τι να κάνουμε;”, τα δοκίμια αυτά, γραμμένα στην έρημο, στέλνουν από την εξορία το μήνυμα: “Να υπερασπιστούμε με ανιδιοτελές πάθος από τη χυδαιότητα της αγοράς και της εξαγοράς τον “Συγκινημένο άνθρωπο” του Χειμωνά και την υψηλή Λογοτεχνία που του πρέπει”.