Περιπλάνηση στην Αφρική

Το έρημο κτίριο του τελωνείου στα σύνορα μεταξύ Ρουάντας και Τανζανίας. Το Χοτέλ Εξέλσιορ, η παράγκα-πανδοχείο τύπου Άγριας Δύσης στο Μπιχαραμούλο. Μια γυναίκα Μασάι, με το μωρό στο στήθος, παζαρεύει την τιμή για τα μπετόνια της περιζήτητης βενζίνης που έχει φυλαγμένα στην καλύβα της. Αμίλητοι λογχοφόροι νομάδες ενθουσιάζονται στη θέα μιας Πολαρόιντ. Παραδοσιακές καλύβες, με τοίχους από λάσπη και στέγη από φοινικόφυλλα, κατά μήκος μικρών οικισμών στη μέση του πουθενά. Πλανόδιοι πωλητές απλώνουν τα βαμβακερά τους τόπια για να προσελκύσουν την πελατεία της στέπας. Οι απειλητικοί Μανυάτι που διαιωνίζουν με ανθρωποκτονίες μια μακάβρια τελετή μύησης. Ο Νγκορονγκόρο, ο μεγαλύτερος εσβεσμένος ηφαιστειακός κρατήρας του κόσμου. Οι παραγκουπόλεις της Κινσάσα. Το διάσημο νοσοκομείο του Σβάιτσερ στο Λαμπαρενέ. Τα μπαομπάμπ, τα δέντρα-κολοσσοί της Αφρικής, το αγαπημένο καταφύγιο των πνευμάτων, των ίσκιων και των φαντασμάτων. Για δεκαοχτώ συνεχόμενα χρόνια ο σπουδαίος Ιταλός συγγραφέας και δημοσιογράφος Αλμπέρτο Μοράβια (1907-1990) ταξίδευε στην Αφρική, στην καρδιά της δικής του “μαύρης” Αφρικής και των κατοίκων της. Μαζί με τη σύντροφό του, συγγραφέα Ντάτσια Μαραΐνι, και εκλεκτούς φίλους, όπως ο Πιερ Πάολο Παζολίνι και η Μαρία Κάλλας, περιπλανιόταν μακριά από τα τουριστικά θέλγητρα των αφρικανικών μεγαλουπόλεων, σ’ ένα τοπίο καθαρόαιμης, άγριας ομορφιάς, όπου κυριαρχούσαν ο αρχέγονος φόβος, το άφατο μυστήριο, η απρόβλεπτη αρμονία, οι πυρακτωμένες αισθήσεις. Αυτή την “άλλη” Αφρική αποτυπώνει στα ημερολόγιά του, με την ειλικρινή καταγραφή ενός ευαίσθητου ταξιδευτή.