Πινγκ πονγκ

“Είμαι ένας πινγκπονίστας και τίποτα παραπάνω. Είναι η κοκαΐνη και η αμβροσία μου. Μπορεί μέσα στο μυαλό μου να υπάρχουν η “Αισθηματική αγωγή” μαζί με τον “Πολίτη Κέην” και το “Pulp Fiction”, και συγκεκριμένες ερωτικές στιγμές, όπως η Μιούριελ και το πάνω μέρος του μαγιό που ξέχασε να φορέσει και, παρ’ όλ’ αυτά, να σχεδιάζω το επόμενό μου ματς. Θα είναι με αντίπαλο κάποιο αυθάδικο παιδί που θα με κοιτάει περιφρονητικά; (Jerom Charyn) “Ο Τσάρυν έχει τιθασεύσει την πρόζα του και τη βάζει να κάνει κόλπα. Πρόκειται για νεοϋορκέζικη πρόζα, με την εξυπνάδα και την πονηριά του δρόμου, γεμάτη παγίδες, σαν μια σειρά σταθμών του μετρό στο δρόμο προς την Κόλαση”. (The New York Times) “Ίσως το Κι ο ήλιος ανατέλλει του πινγκ πονγκ… Το “Καυτά κοψίματα και διαβολεμένα φάλτσα” είναι γεμάτο απολαύσεις”. (Don DeLillo) Το πινγκ πονγκ, που παίζεται σε κάθε γωνιά του κόσμου από πάνω από 250 εκατομμύρια ανθρώπους, μάγεψε με τρόπο υπνωτικό τη φαντασία του Τζερόμ Τσάρυν από νωρίς. Το κομψό χρονικό του Τσάρυν συνυφαίνει τη ζωή του με απίθανες ιστορίες των πλέον αξιομνημόνευτων παικτών και στιγμών του πινγκ πονγκ. Ο ίδιος ο Τσάρυν “κόλλησε” στα δέκα του, παρακολουθώντας έναν λιποτάκτη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου να χτυπάει επιδέξια το μπαλάκι. Το “Πινγκ πονγκ: Καυτά κοψίματα και διαβολεμένα φάλτσα” απεικονίζει τους μεγάλους πινγκπονίστες, από τον Μάρτυ Ράισμαν και τον Ντικ Μάιλς ως τη Ρουθ Άαρονς, την “Τζίντζερ Ρότζερς” του επιτραπέζιου τέννις, καθώς και τον συγγραφέα Χένρυ Μίλλερ που επί εβδομήντα χρόνια χειριζόταν τη ρακέτα. Από τη διπλωματία του πινγκ πονγκ (Κίνα-ΗΠΑ 1971) ως τη μετανάστευση του αθλήματος από τα υπόγεια μπαρ της Νέας Υόρκης στους χώρους αναψυχής του Λας Βέγκας και στα συνεδριακά κέντρα της Φλόριντα, ο Τσάρυν βρίσκει μία μαγεία, μια συμμετρία και μια χάρη στο παιχνίδι του πινγκ πονγκ. Ο Τσάρυν έχει γράψει ένα εκπληκτικό και διασκεδαστικό χρονικό που συλλαμβάνει την ευφυΐα, την ιδιόρρυθμη έξαψη και το αναρχικό πνεύμα της χρυσής εποχής του πινγκ πονγκ. “Οι αθλητές δεν μπορούν να γράψουν και οι συγγραφείς δεν μπορούν να παίξουν – ή τουλάχιστον αυτό λέει η συμβατική λογική. Ο Τζερόμ Τσάρυν το καταρρίπτει με ένα επιδέξιο χτύπημα. Πονηρός και επιδέξιος παίκτης του πινγκ πονγκ, καθώς και αποδεδειγμένος πρωταθλητής ως συγγραφέας σχεδόν μιας εικοσάδας ευπώλητων βιβλίων, συνδυάζει εδώ τις ικανότητες του συγγραφέα και τα αντανακλαστικά του αθλητή. Στα χέρια του, ο κόσμος του επιτραπέζιου τέννις γίνεται ένα ιστορικό ρομάντζο γεμάτο εξαιρετικούς παίκτες, άντρες και γυναίκες, γκάνγκστερ, απατεώνες, κλόουν, κακούς, ιμπρεσάριους και προσωπικότητες από κάθε φυλή και σχεδόν κάθε εθνικότητα. Ένα μάθημα, ένα μέσο ψυχαγωγίας, μια βιογραφία κι ένας οδηγός χρήσης… Το βιβλίο του Τσάρυν ανήκει στο μικρό ράφι με τα σπουδαία αθλητικά βιβλία”. (Stefan Kanfer, Συγγραφέας του Groucho: “The Life and Times of Julius Henry Marx”) “Ένα εκπληκτικό έργο ανάλαφρης πολυμάθειας και συγκινητικής αυτοβιογραφίας. Ο Τσάρυν ζωντανεύει το άθλημα και τις προσωπικότητές του με εκπληκτική ένταση. Όπως ο Χέμινγκουεϋ εξήγησε και μυθοποίησε τις ταυρομαχίες, ο Τσάρυν το κάνει για το επιτραπέζιο τέννις. Κανένας ταυρομάχος δεν φαντάζει πιο συναρπαστικός, πιο ηρωικός, από τους τύπους με τις ρακέτες του Τσάρυν” (Frederic Tuten, Συγγραφέας του “Van Gogh’s Bad Cafe: A love story”) “Η ιστορία μιας μεγάλης ερωτικής σχέσης – ανάμεσα στον συγγραφέα Τζερόμ Τσάρυν και στο παιχνίδι του πινγκ πονγκ. Με κοφτή, σχεδόν φετιχιστική πρόζα, ο Τσάρυν υμνεί το άθλημα ως συναισθηματικό καταφύγιο, κοινωνικό δεσμό και απολαυστική εμμονή”. (Time Out New York)