Η σιωπή δεν είναι το αντίθετο του λόγου, ούτε ο λόγος είναι το αντίθετο της σιωπής. Δεν πρόκειται για δύο διαφορετικές και ξένες μεταξύ τους έννοιες. Η σιωπή και ο λόγος απαρτίζουν ένα σώμα, απλά εμείς, μην μπορώντας να το αντιληφθούμε ως ένα, το χωρίζουμε και πολλές φορές το εντάσσουμε στη λογική των αντιθέτων. Η σιωπή και ο λόγος δεν είναι παρά η διαιρεμένη μορφή της ποίησης. Ο ποιητής καλείται να δει τη σιωπή και τον λόγο στην ουσιαστική τους υπόσταση και να τα βγάλει από την οπτική του κοινού νου. Αυτή η ενιαία μορφή σιωπής-λόγου για τον ποιητή είναι το βασικό εργαλείο με το οποίο καταφέρνει να μας τραγουδήσει τις «απόλυτες έννοιες» και τα «απόλυτα φαινόμενα» και δεν εννοώ κάτι άλλο από τον έρωτα και τον θάνατο. Αυτό που οι άνθρωποι ονομάζουν «στοχασμό» ο ποιητής το λέει αμφιβολία. Έτσι, με το εργαλείο της «λογοσιωπής» που είναι η ίδια η φύση της ποίησης, ο ποιητής μπορεί να αμφιβάλλει για τον έρωτα και τον θάνατο, τραγουδώντας τους. Μα ξέρει καλά πως ούτε ο έρωτας, ούτε ο θάνατος είναι αντίθετα και διαφορετικά φαινόμενα. Είναι ένα σώμα, που όμως αδυνατούμε να παραδεχτούμε ότι μπορούμε ποτέ να το αποδεχτούμε. Μόνον η ποίηση μπορεί να προσεγγίσει την ενιαία μορφή του έρωτα-θανάτου που είναι η διαιρεμένη μορφή της ύπαρξης και του είναι. Όταν, λοιπόν, ο ποιητής κατακτήσει τον λόγο, αρχίζει να βιώνει επιτέλους την ύπαρξη. Η ύπαρξη και το είναι ως βίωμα οδηγούν με τη σειρά τους τον ποιητή στη σιωπή, που εκεί βρίσκεται η ποιητική του κορύφωση. Στη χώρα της σιωπής, κανένα ποίημα δεν χρειάζεται να γραφτεί, γιατί είναι ζωντανό και υπάρχει στις άπειρες εκδοχές του, χωρίς τη βάσανο του λόγου και της τέχνης ή τη διαδικασία της ανάγνωσης. Η χώρα της σιωπής είναι ο ου-τόπος, όπου επιτέλους ο ποιητής έρχεται σε ειρήνη με την ποίηση, αφού δεν υπάρχει πια λόγος.
Ζαχαρίας Στουφής (Συγγραφέας)
Ο Ζαχαρίας Στουφής γεννήθηκε το 1974 στη Ζάκυνθο. Σαν προέκταση του συγγραφικού του έργου, αναζητεί τον θάνατο στη λαογραφία, τη φιλολογία, την ιστορία και την σύγχρονη κοινωνία του νησιού του. Έχει στήσει θεατρικές παραστάσεις και performance που βασίστηκαν στο έργο του, ενώ κείμενά του, έχουν δραματοποιηθεί και από άλλους καλλιτέχνες. Από το 1995 που εμφανίσθηκε στα γράμματα, ζει και εργάζεται στην Αττική και έχουν εκδοθεί έως τώρα, είκοσι βιβλία του. Η ποιητική συλλογή, Όταν ήμουν παιδί έσφαζαν τα ζώα μπροστά μου, ήταν υποψήφια το 2021, για το κρατικό βραβείο ποίησης.
Ποιήματα, άρθρα και μελέτες του , έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς στα περιοδικά, Τετράμηνα, Περίπλους, Επτανησιακά Φύλλα, Ίαμβος, Ραπόρτο, Πνοές Λόγου και Τέχνης, Ένεκεν, Ο Φαρφουλάς, Δήμος και Πολιτεία, Παρέμβαση, Εμβόλιμον, Ο Σίσυφος, Φρέαρ, το Κοράλλι, Θράκα, Οδός Πανος, Καρυοθράυστις, Νέο επίπεδο, καθώς και σε πολλά ηλεκτρονικά περιοδικά και ιστολόγια σχετικά με την ποίηση. Από το 2006 ποιήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε δύο ποιητικές ανθολογίες, τρία θεματικά ανθολόγια ποίησης και σε ανθολογήσεις των περιοδικών Ο Σίσυφος, Οδός Πανός και Καρυοθράυστις. Ο τόμος “Ποιήματα: Οι συλλογές” περιέχει όλες τις ποιητικές του συλλογές.
(Πηγή: Ζαχαρίας Στουφής, 2022)
