Ποιητικά άπαντα

Στο μοναδικό αυτό στην Ελλάδα πλήρες βιβλίο παρουσιάζονται όλα τα παλιά και τα προσφάτως ευρεθέντα αποσπάσματα της Σαπφώς, χωρίς καθόλου παραλήψεις ή απλοποιήσεις σε μετάφραση και με εισαγωγή και σημειώσεις του Βασίλη Παπαγεωργίου. Διαβάζουμε πώς η Σαπφώ νιώθει έρωτα και αγάπη για φίλες της ή για γυναίκες και κορίτσια του κύκλου της, αγωνία και έγνοια για το αν τα αισθήματά της θα βρουν ανταπόκριση, ειρωνεύεται τις αντίζηλές της, δίνει επιθαλάμιες συμβουλές, υμνεί ή ζει λατρευτικές στιγμές με επικλήσεις σε ανώτερες δυνάμεις, θαυμάζει και περιγράφει με αισθησιασμό σώματα, ενδύσεις, μιλά με αβρότητα για τη φύση, τις εκφάνσεις της, τα αντικείμενα και τους τόπους της, για πράγματα γήινα, καθημερινά, κοινότυπα και για πράγματα υψηλά, για πράγματα απτά, συγκεκριμένα και αφηρημένα. Και κάθε τόσο μας θυμίζει ότι γράφει, ότι είναι ποιήτρια που έχει την ανάγκη των Μουσών, της λύρας της, της ποιητικής δεξιότητας, των ακροατών της και πιθανώς άλλων που αγαπούσαν να την απαγγέλλουν. Τα αποσπάσματα της Σαπφώς, τα μικρά και μεγάλα σπαράγματά της, δεν δημιουργούν την αίσθηση της απόσπασης, της έλλειψης, του χάσματος. Ίσως γιατί δεν έχουν απλά σωθεί, διανύοντας τόσα χρόνια και τόση ιστορία, αλλά μας έχουν πάνω απ’ όλα δοθεί. Είναι ένα δώρο που παραδόξως και με τα λόγια του Θανάση Βαλτινού, ενός άλλου φιλαίσθητου και απεριττόλεκτου συγγραφέα, προσφέρει το παρόν του με αυτοτέλεια, που δίνεται ακατάπαυστα, που δεν ζητά τίποτε από μας, που μας αφήνει να το απολαύσουμε την ατέρμονη πάντα στιγμή στην οποία μας ανοίγεται.

Σαπφώ (Συγγραφέας)

Κάπου ανάμεσα στο 617 και το 612 π.Χ., γεννιέται η Σαπφώ στην Ερεσό της Λέσβου. Την πρωτοσυναντάμε νεαρή ποιήτρια στους αριστοκρατικούς κύκλους του νησιού, και λίγο αργότερα εξόριστη για πολιτικούς λόγους, αρχικά στην Πύρρα της Λέσβου και κατόπιν στη Σικελία. Γύρω στο 585 π.Χ. επιστρέφει στο νησί της και ιδρύει τον δικό της κύκλο των Μουσών, ένα είδος Ωδείου, κέντρο ανώτερων σπουδών όπου οι ανύπαντρες κόρες της υψηλής βαθμίδας ανέπτυσσαν ικανότητες στη μουσική, την ποίηση, το χορό. Μέσα απ΄ τα ποιήματα των εννέα βιβλίων της μαθαίνουμε πως είχε τρεις αδελφούς, μια κόρη, γνωρίζουμε μία-μία τις μαθήτριές της με τα ονόματά τους, διακρίνουμε τη σχέση της Λέσβου με τη Λυδία της αντικρινής Ασίας. Ανάμεσα στο 570 και το 560 π.Χ. η Σαπφώ πεθαίνει -από έρωτα σύμφωνα με το θρύλο- σε προχωρημένη για την εποχή της ηλικία.

 

 

 

 

Βασίλης Παπαγεωργίου (Μεταφραστής)

Ο Βασίλης Παπαγεωργίου (Θεσσαλονίκη 1955) είναι συγγραφέας και μεταφραστής. Από το 1975 ζει στη Σουηδία. Έχει μεταφράσει στα Ελληνικά βιβλία των Willy Kyrklund (Βίλλυ Σύρκλουντ), Eva Runefelt, Magnus William-Olsson (Μάγκνους Βίλλιαμ-Ούλσσον), Tomas Transtromer (Τούμας Τράνστρεμερ, το σύνολο των ποιημάτων και John Ashbery. Στα Σουηδικά έχει μεταφράσει (μαζί με συνεργάτες) βιβλία του Οδυσσέα Ελύτη, του Τζον Άσμπερυ, του Θανάση Βαλτινού, του Kenneth Koch (Κέννεθ Κοκ), όλα τα ποιήματα και τα αποσπάσματα της Σαπφώς (σχολιασμένη έκδοση) και μια σχολιασμένη συλλογή με ανέκδοτα ποιήματα και πεζά του Κωνσταντίνου Καβάφη. Δοκίμια, κριτικές βιβλίων και λογοτεχνικά κείμενά του υπάρχουν σε Ελληνικά, Σουηδικά και Βρετανικά περιοδικά. Είναι καθηγητής συγκριτικής λογοτεχνίας, δημιουργικής γραφής και δραματουργίας στο Πανεπιστήμιο Λινναίος στη Νότια Σουηδία.