Σήμερα πλέον ελάχιστα απασχολεί τη νομική επιστήμη η έννοια της νομικής ορθότητας. Την κεντρική θέση έχει καταλάβει η προβληματική της «πολιτικής ορθότητας». Με τα λόγια του Francis Fukuyama, η «πολιτική ορθότητα αναφέρεται σε πράγματα που δεν μπορούμε να λέμε δημόσια χωρίς να φοβηθούμε μια εξευτελιστική ηθική καταδίκη». Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά και επεκτείνονται σε όλους σχεδόν τους τομείς της ζωής μας, με αποτέλεσμα ο επιθετικός προσδιορισμός «πολιτική» (ορθότητα) να είναι μάλλον παραπλανητικός: Πολιτική ορθότητα στον δημόσιο διάλογο, στις τέχνες, στην εκπαίδευση, στην επιστήμη, στις επαγγελματικές και εργασιακές σχέσεις, στη δημοσιογραφία, στη θρησκεία, στις διεθνείς σχέσεις, στη διαφήμιση και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είναι μερικά μόνον από τα πεδία στα οποία κυριαρχεί η πολιτική ορθότητα.
Το παρόν βιβλίο μέσα από πολυάριθμα παραδείγματα υποστηρίζει ότι η πολιτική ορθότητα αποτελεί έναν σημαντικό περιορισμό για τις ελευθερίες της έκφρασης και της τέχνης και την επιστημονική-ακαδημαϊκή ελευθερία. Μάλιστα, ενώ η αφετηριακή σκέψη της πολιτικής ορθότητας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως θετική (υπό την έννοια ότι θα πρέπει να σέβεσαι τις ευαισθησίες των άλλων, να μην τους προσβάλλεις και να αποδέχεσαι το δικαίωμά τους να σκέφτονται και να ζουν διαφορετικά από εσένα), η εφαρμογή της συχνά οδηγεί στην ομοιομορφία, στην εξάλειψη της διαφορετικότητας και στην αδυναμία έκφρασης μειοψηφικών απόψεων. Με τα λόγια του Nick Cave, η «πολιτική ορθότητα έχει γίνει η πιο δυστυχισμένη θρησκεία στον κόσμο. Η κάποτε έντιμη προσπάθειά της να επαναπροσδιορίσει την κοινωνία μας με πιο δίκαιο τρόπο, ενσωματώνει τώρα τις χειρότερες πτυχές που έχει να προσφέρει η θρησκεία (και τίποτα από την ομορφιά της)».
Σπυρίδων Βλαχόπουλος (Συγγραφέας)
Ο Σπυρίδων Βλαχόπουλος γεννήθηκε το 1968. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1990) και αναγορεύθηκε διδάκτορας της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Μονάχου (1995). Το 2003 εξελέγη λέκτορας, το 2007 επίκουρος, το 2012 αναπληρωτής καθηγητής και το 2016 καθηγητής πρώτης βαθμίδας στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Δημόσιο Δίκαιο με έμφαση στο Συνταγματικό Δίκαιο. Διδάσκει στην Εθνική Σχολή Δικαστικών Λειτουργών και έχει συγγράψει μεγάλο αριθμό βιβλίων και άρθρων κυρίως για θέματα συνταγματικής ιστορίας, ερμηνείας του Συντάγματος και προστασίας των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Δικηγορεί σε υποθέσεις δημοσίου δικαίου στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Είναι Πρόεδρος της Επιτροπής Διασφάλισης Ποιότητας της Νομοπαρασκευαστικής Διαδικασίας και μέλος της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα.
