Ράφτης κυριών

Το πιο γνωστό έργο του κορυφαίου τεχνίτη της αστικής φάρσας, που μαζί με τον Λαμπίς άνοιξαν νέους δρόμους στη Γαλλική κωμωδία. Μια σειρά από παρεξηγήσεις οδηγεί σε ερωτικές ζήλιες, καυγάδες και ανατροπές, που διαδέχονται η μια την άλλη με φρενιτιώδη ρυθμό. Η εσκεμμένα απλοϊκή ματιά του συγγραφέα καταλήγει να γίνεται κριτής των πιο ουσιαστικών προβλημάτων της αστικής κοινωνίας και οι δήθεν αφελείς διάλογοι ομολογούν ή αποκαλύπτουν αλήθειες που δεν θα ήταν δυνατόν να λεχθούν με τους κώδικες του δράματος.

Georges Feydeau (Συγγραφέας)

Γάλλος δραματικός συγγραφέας, γιος του μυθιστοριογράφου Ερνέστ Φεντώ, γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1862, στον αριθμό 19 της οδού Κλυσί, στο Παρίσι. Από πολύ μικρός βρέθηκε μέσα στον κόσμο των γραμμάτων. Με την παρότρυνση του Εζέν Λαμπίς, διάσημου συγγραφέα έργων του βωντβίλ, έγραφε μονολόγους που τους ερμήνευε ο ίδιος. Στα είκοσι πέντε του χρόνια, το 1887, γνώρισε την πρώτη μεγάλη του επιτυχία με το “Ράφτη κυριών”. Τα επόμενα χρόνια έγραψε αρκετά έργα που όμως δεν κατόρθωσαν να πείσουν ούτε το κοινό, ούτε τους κριτικούς.
Τελικά, το 1892, το “Monsieur chasse” γνωρίζει πολύ μεγάλη επιτυχία. Ακολούθησαν: το “Champignol malgre lui” και “Le systeme Ribadier”, που άνοιξαν το δρόμο σε μια σειρά από κλασικά έργα του βωντβίλ: “Un fil a la patte” και “L’ hotel libre echange” το 1894, “Η κυρία του Μαξίμ” το 1899, ο θρίαμβος της οποίας επέτρεψε στον Φεντώ να ασχοληθεί δυο χρόνια με τη ζωγραφική, τρεις περίφημους πίνακες της εποχής αυτής χαρίζει αργότερα στη γυναίκα του γιου του Ζακ, “Η Δούκισσα των Φολί-Μπερζέρ” το 1902, “Ψύλλοι στ’ αφτιά” το 1907 και “Το νου σου στην Αμέλια” το 1908.
Ο Φεντώ κρατάει τις αποστάσεις του από το βωντβίλ για να συνθέσει συζυγικές φάρσες, όπου το κωμικό είναι ανελέητο και σπαραξικάρδιο. Ο Ζώρζ Φεντώ ανανεώνει το είδος του βωντβίλ με μια πιο βαθιά σπουδή των χαρακτήρων, καυτηριάζει κυρίως τη μετριότητα της αστικής τάξης την οποία γελοιοποιεί. Ας αναφέρουμε τα: “La mere de madame”το 1908, “On purge Bebe” το 1910 και “Ne te promera pas toute nue” το 1911.
Το κωμικό στα έργα του Φεντώ, δεν αποκλείει και κάποια αλήθεια. Μέσα σ’ αυτήν την αλήθεια η αστική τάξη του τέλους του 19ου αιώνα αναγνωρίζει τον εαυτό της, αναγνωρίζει τις φαντασιώσεις της και τους ανικανοποίητους πόθους της. Και το ότι η τιμή σχεδόν πάντα σώζεται, είναι φανερό πως οφείλεται στη θεατρική σύμβαση.
Το καλοκαίρι του 1919, ο Φεντώ παθαίνει τις πρώτες ψυχολογικές κρίσεις που οφείλονται στη σύφιλη από την οποία είχε προσβληθεί κάποια χρόνια νωρίτερα. Παρόλη τη φροντίδα του δόκτορα Sicard, διάσημου νευρολόγου της εποχής, τον Οκτώβρη του ίδιου χρόνου οι γιοι του Ζακ και Μισέλ τον εγκατέστησαν σε ψυχιατρική κλινική, όπου πέθανε το 1921, στα 58 του χρόνια.

 

Ερρίκος Γ. Μπελιές (Μεταφραστής)

Ο φιλόλογος, ποιητής και μεταφραστής Eρρίκος Μπελιές (1950-2016) γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς γαλλικής καταγωγής. Σπούδασε αγγλική φιλολογία και αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διακρίθηκε κυρίως ως εργώδης μεταφραστής θεατρικών έργων, βάζοντας την υπογραφή του στη μετάφραση και των τριάντα επτά θεατρικών έργων του Σαίξπηρ από τις εκδόσεις Κέδρος, έργο το οποίο ξεκίνησε τη δεκαετία του ΄80 και ολοκλήρωσε το 2004. Εκτός των έργων του Σαίξπηρ, μετέφρασε επίσης Γκολντόνι, Γκόγκολ, Τσέχωφ, Ίμπσεν, Στρίντμπεργκ, Ο. Γουάιλντ, Λ. Πιραντέλο, Μαγιακόφσκι, Ιονέσκο, Τέννεσι Ουίλλιαμς, Ευγένιο Ο’ Νηλ, Χάρολντ Πίντερ, Έντουαρντ Άλμπυ, κ.ά. Ως ποιητής εξέδωσε τις συλλογές “Πόλεως” (1989), “Φαινόμενον ως να έπλεε και μένον ακίνητον” (1996), “Το διακεκριμένο σώμα” (1996) και “Τα εισόδια του φόβου” (1997). Έφυγε από τη ζωή στις 19 Απριλίου 2016 στο νοσοκομείο Ερρίκος Ντυνάν, μετά από πολύμηνη ασθένεια.