Ρήτορες, κτήτορες, κι επιβήτορες…

Υπάρχει μια θεωρία σύμφωνα με την οποία ορισμένα βιβλία πρέπει μόνο να τα γεύεσαι, μερικά να τα καταπίνεις ολόκληρα (και γρήγορα), και κάποια ελάχιστα αξίζουν να τα μασάς προσεκτικά και να τα αφομοιώνεις. Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας, ικανοποιεί κάθε γαστρονομική προτίμηση: Είναι ρομαντικό, αλλά όχι γλυκανάλατο. Είναι φιλοσοφημένο, αλλά όχι βαρύ. Είναι χιουμοριστικό, αλλά όχι ελαφρό. Είναι δηκτικό, αλλά όχι ξινό. Έχοντας ως μεγαλύτερα προτερήματα το πνευματώδες ύφος του και πρωτίστως την αντιστικτική πλοκή που αναδεικνύει τα ουσιώδη μηνύματά του, το έργο αυτό συνιστά ιδεώδη αεροβική γυμναστική τόσο για τη σκέψη τού αναγνώστη αφήνοντας το μυαλό να πάρει μόνον τις απαραίτητες ανάσες όσο και για το διάφραγμά του, χάρη στο ανατρεπτικό χιούμορ του. Αναμφίβολα, ένα μυθιστόρη��α προβληματισμένο (κι όχι προβληματικό) που έχει κάτι για τον καθένα. Ενώ θα μπορούσε, ορισμένως, να έχει τα πάντα για όλους. Απ’ την άλλη, πιθανόν να μην είχε τίποτα για κανέναν, ή απλώς αρκετά για μερικούς, δίχως ν’ αποκλείεται το ενδεχόμενο να τα είχε όλα για έναν, ή, επίσης, ένα και μοναδικό για τους πάντες…