“Σαν κι εμένα καμωμένοι”

Έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε ότι η καβαφική ποιητική ενέργεια παράγεται επειδή ο Καβάφης προσπάθησε να βρει λοχμώδεις τρόπους για να αποφύγει την κοινωνική κατακραυγή, τον καταπιεσμένο έρωτα ή το στίγμα της αντικανονικής σεξουαλικότητας. Το βιβλίο αυτό υποστηρίζει το αντίθετο. Τον Καβάφη η σεξουαλικότητα δεν τον κάνει να θέλει να κρυφτεί. Τον κάνει να συνειδητοποιεί και να ιστορικοποιεί. Δεν τον κάνει να αλληγορεί και να σιωπά. Τον κάνει να αντιδρά. Να, λοιπόν, για τι μιλάει αυτό το βιβλίο. Για την καβαφική “κάμαρη” και την κατασκευή της. Για την καβαφική ορμή και τη ριζοσπαστική της δυναμική. Για τον πόθο, την επιθυμία, την ηδονή, και το πώς αυτά συνδέονται με τη σεξουαλικότητα, την ταυτότητα και την πολιτική! Για το πώς γενιές κριτικών προτίμησαν να μιλούν για ερωτισμό και ερωτικότητα ακριβώς για να μην αντιμετωπίσουν τη ριζοσπαστική δυναμική της σεξουαλικότητας και της ταυτότητας στο έργο του Καβάφη. Και για τη βαθιά ηθική στιγμή με την οποία σε φέρνει αντιμέτωπο -σε πείσμα όσων δεν μπορούν να την κατανοήσουν- η σεξουαλική επιθυμία και η αναπόφευκτη σύνδεση της με τον χρόνο, την εξουσία, τη γνώση και την επαφή.