Σηματωρός

Η λυρική προέκταση της γλώσσας στην μυθιστορία αυτή κατοικείται από παραστάσεις συναισθημάτων που σε κυριαρχούν κι όταν εγκαταλείπεις την ανάγνωση ανάμεσα στο διάστημα που το κείμενο εντοπίζεται στη διαμεσολάβηση της ταύτισης με το εντοπιζόμενο κάθε φορά διανόημα τής καθημερινότητάς σου, πράγματι μάλλον φαινόμενο του Πάθους. Το εγχείρημα του νοητού Κόσμου επισημαίνει στην μυθοπλασία ένα επισταμένο αξιακό ήθος που το εμπιστεύεσαι άμεσα στο παρατιθέμενο ζήτημα της αντλημένης από αυτό συμπεριφοράς των χαρακτήρων του βιβλίου. Ο έρωτας εδώ επαναφέρει τον ασύνδετο κειμενικό χρόνο και αποσταθεροποιεί προκλητικά μιαν ενδεικτική στην παράδοση ελληνική οικογένεια, δραματοποιώντας την γνήσια διατύπωση του αφηγήματος σε ρητορική τραγωδία. Παραμένει η ταυτότητα του κειμένου ακέραια και δυσεπίλυτη. Χάλκευση μιας αξιολάτρευτης σκέψης για την αλήθεια σε οποιαδήποτε στιγμή από και μέχρι την ευστοχία έκφρασης των διακυμάνσεών της. Το εγχείρημα εδώ στηρίζεται στην τεχνοτροπία της λεπτομερέστατης συνείδησης στο «υποσυνείδητο» του ερωτικού στοιχείου. Η οικείωση στην σχηματική μεταλλευτική μιας ιδέας είναι μόνιμη στο σύνολο των παρατεταμένων τρόπων στην πειθαρχία της, όταν παρεμβαίνει. Έτσι το βλέμμα σε μια μεταγενέστερη διείσδυση στην φόρμα ανάγνωσης περιγράφεται μέχρι τέλους αποκλειστικά βραδυφλεγές, έτοιμο στην διαδικασία μιας εμφαντικής αναφοράς, απόθεμα εξαρχής στο δίπολο έρωτας-θάνατος, αρσενικό-θηλυκό σα πρώτη οδύνη τής κατανόησής του αφηγήματος συμπλέοντας με κάθε αγωνία και επιθυμία στον παραπάνω λόγο της ακολουθίας στην παραδοχή, που ωφελεί την βιωματική γραφή, που θα σε μπορέσει. Η μελέτη των αρχετύπων της ιστορίας αυτής στην μνημονική γραφή εικονίζει την αλήθευση πέρα ως πέρα στην παραπάνω λειτουργία. Το σύστημα των ορισμών με ρητή προσοχή ανακλά την ταύτιση στον καθρέπτη των ονείρων μας στην ψυχή σε τέτοιο βαθμό, που να μας παραπέμπει σε μιαν αλληγορική σκέψη της παραμυθίας. Μετατρέπονται έτσι, ζητήματα σε μεταφορές στο έργο επιτρέποντας την παράθεση μιας προκαθορισμένης διαδικασίας στην σπάνια τοπιογραφία της εν γένει σχεδόν διαπερατότητας στη λογοτεχνική γραφή. Ομορρυθμεί ο χαρακτηρισμός ενός απαλόγραμμου συναισθήματός μας, που εκτιμά την εσωτερική ανασύνθεση στο μέγεθος της καλαισθησίας του. Ετερόκλητη προτροπή σε μιαν άσκηση ερμηνείας με τη μέθοδο της αυτοαναφορικότητας στα βασικά συστατικά ενός δυσεπίλυτου διανοητικού σχήματος, που καταγίνεται με την προϋπόθεση να το αντιληφθούμε συνδέοντας την ίδια την αισθητική του πράγματος. Που ξέρει να υπάρχει, να μεγαλουργεί, να αφαιρεί με την ίδια δυναμική σε κάθε σύνθεση με την ακρίβεια ωσάν τεχνοκράτης στα ελληνικά γράμματα. Αφορμή συνθήκης το δικαίωμα στον τρόπο μιας δημοκρατικής εκδήλωσης πάθους κάθε αξιακό πολιτεύεσθαι στο ξημέρωμα μας. Η καταγωγική του ρίζα ανάγει την προφορικότητα τού κειμένου αυτόθι σε μιαν ανατροπή, που είναι αντιληπτή στην ιδιωτική μορφολογία τής διατύπωσης σ’ ένα συλλαβικό κορμί με χρονικό φορτίο την λυρική υπόστασή του και ενός δισταγμού καθήλωσης που θεμελιώνει έτσι, την εξήγηση κρυπτικής ανάγνωσής του από ένα άλλο σώμα. Ασημίνα Αντ. Χασάνδρα

Ασημίνα Χασάνδρα (Συγγραφέας)

Η Ασημίνα Χασάνδρα του Αντωνίου γεννήθηκε στην Αταλάντη Λοκρίδος το 1972. Eίναι εκδότρια του ηλεκτρονικού περιοδικού ποίησης www.poetryaxion.gr. Σπούδασε στο τμήμα Νοσηλευτικής Β’ στη Σχολή Επιστημών Υγείας και Πρόνοιας (ΑΤΕΙ Αθήνας) και πήρε πτυχίο το 1998. Συνεργάστηκε ως στέλεχος από το 2000 – 2006 σε πολλά μεγάλα αθηναϊκά νοσηλευτικά συγκροτήματα (σε μονάδα εντατικής θεραπείας, χειρουργείο, νοσηλευτικό τμήμα, εξωτερικά ιατρεία). Διορίσθηκε μέσω ΑΣΕΠ στο στρατιωτικό Νοσηλευτικό Ίδρυμα Μετοχικού Ταμείου Στρατού και ξεκίνησε να εργάζεται εκεί ως Μ.Υ. από το 2006. Λόγω ασυμβίβαστου έκανε παύση της εκδοτικής της δραστηριότητας με το περιοδικό ποίησης Δέλεαρ (2000 – 2006) που εξέδιδε εκτυπώνοντας στο εμπόριο 9 τεύχη εκ των οποίων τρία αφιερώματα (Ανδρέας Εμπειρίκος, Αύγουστος Κορτώ, Γιάννης Αντιόχου) και ένα τευχίδιο με ανέκδοτα ποιήματα (Gerontion) του Νίκου Δήμου. Εκτιμήθηκε η λογοτεχνική της παραγωγή ως δήλωση μετα-νεωτερικής ποιητικής γραφής και σκέψης από τον Γιώργη Γιατρομανωλάκη. Πρωτοεμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα με την ανθολογία 16 Νέοι Έλληνες Ποιητές για τη γενιά του ’90 από το θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας στις Ποιητικές Τρίτες το 1997. Έχει μεταφραστεί στα αγγλικά και γαλλικά. Συνεργάστηκε με την εφημερίδα Ελευθεροτυπία και το ένθετό της Βιβλιοθήκη παρουσιάζοντας την ελληνική και αγγλοσαξωνική σύγχρονη ποίηση όντας διευθυντής της ο ποιητής και εκδότης Γιώργος Χρονάς. Επιμελήθηκε το αφιέρωμα του ποιητή Ανδρέας Εμπειρίκος με την άδεια του υιού του Λεωνίδα με πολλές ανέκδοτες φωτογραφίες και κείμενα συνεργατών του στο περιοδικό Οδός Πανός (τχ. 164, το 2014). Το 2006 παρουσιάστηκε στην Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης το περιοδικό Δέλεαρ με τους πιο σημαντικούς συντελεστές του στο Ελλη- νικό Κέντρο του Λονδίνου, καθώς επίσης ανακοινώθηκε το κείμενο της εκδότριας Manifesto του έρωτα ή πώς γίνεται κανείς ποιητής.
Το 2009 εργάστηκε στο Λονδίνο σε ιδιωτικό νοσοκομείο στο κέντρο της πόλης (The London Clinic) στην νευροχειρουργική ομάδα και το 2014 σε νοσοκομείο νοτιοανατολικά του Λονδίνου στην αλυσίδα (Ramsay Health Care) στο χειρουργείο. Συνεργάστηκε με την γαλλίδα μουσικό Claire Renard στο project της “η μουσική της μνήμης” στον εικαστικό χώρο Φούρνος το 2001. Το 2015 απέσυρε από την κυκλοφορία στα ελληνικά βιβλιοπωλεία όλα τα έργα της που είχαν εκδοθεί μέχρι τότε με σκοπό να διορθωθούν και να αναθεωρηθούν σε μιαν πιο πρόσφατη έκδοση. Περάτωσε το διετές μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών στη Διοίκηση Μονάδων Υγείας και Πρόνοιας του Le Cnam (2017 – 2019) στο γαλλικό Κολλέγιο Ρενέ Ντεκάρτ με τίτλο σπουδών Manager Μονάδων Υγείας. Έχει ασχοληθεί και με την poetry therapy. Επίσης το πρώτο τευχίδιο που τύπωσε με δική της επιμέλεια ήταν για το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη το 1997 (1000 ανάτυπα εκτός εμπορίου). Αυτό το κείμενο εκδόθηκε ξανά με την άδεια τής γράφουσας στο αφιέρωμα του Οδυσσέα Ελύτη στο περιοδικό Oδός Πανός (τχ. 137, το 2007). Η αισθητική του περιοδικού Δέλεαρ στο σύνολό της παρουσιάστηκε με κείμενο της εκδότριας του στο έβδομο τεύχος του περιοδικού Να ένα Μήλο, τον Γενάρη 2006 (με διευθύντρια την Λώρη Κέζα, εκδόσεις Πατάκη). Λήμμα επίσης για τους ερευνητές βρίσκεται στο Λεξικό Νεοελληνικής Λογοτεχνίας τόσο της ποιήτριας όσο και του περιοδικού Δέλεαρ από τις εκδόσεις Πατάκη. Δημοσιεύθηκαν κείμενά της στα περιοδικά: Aνατολικός, Επτάκυκλος, Βύβλος, Moody, Lifo, Futura κ.ά. Τέλος δημοσιεύθηκε μια επιστολή της στο περιοδικό Νέα Εστία (τχ. 1880, Μάρτιος 2019). Έγινε μέλος της ελληνικής ομογένειας της Νέας Υόρκης των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, Τhe Ηellenic Ιnitiative (New Leader Executive Committee – CEO Poetry E- Magazine) το 2021. Από το 1992 ζει μόνιμα στην Αθήνα και εργάζεται ως Νοσηλεύτρια ΤΕ, βαθμός Α’ στο 417 NIMTΣ.

(Πηγή: “Εκδόσεις Ανατολικός”, 2022)