Στα δέντρα μιλώ με τ’ όνομά τους

Το οροπέδιο Μετά την έκρηξη του δυναμίτη της έμπνευσης ανατρέπω το μέτρο του λόγου, κι άξαφνα αηδόνια φτερουγίζουν ανάμεσα στα ρουμάνια των στίχων. ατλάζια ξεδιπλώνονται από το γαλάζιο βλέμμα σου, μέσα μου βλασταίνουν σιτοβολώνες, μυστικές πηγές αναβλύζουν, κι ένας λίβας με στροβιλίζει στη στέγη του κόσμου, απ’ όπου αφουγκράζομαι το αναφιλητό των άστεγων, ηφαίστεια να κοχλάζουν, κοπάδια από βόδια να μουγκανίζουν σε χαμηλές βουνοπλαγιές. Δίπλα στο νερό αγρίμια με προστάτευαν. Στο οροπέδιο των λεωφόρων. ΕΘΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ Χειμώνας 2016