Στα χρόνια θητείας. Η 1η ΕΣΟ της Εθνικής Φρουράς

Με το δεύτερο ιστορικό του αφήγημα, ο Κύπριος λογοτέχνης Γιώργος Πετούσης, μάς περιάγει σε ταραγμένη για τα εθνικά μας θέματα περίοδο και τολμά ν’ αποκαλύψει αλήθειες αποκρυμμένες, χρήσιμες για την Ιστορία η οποία συνεχίζει να γράφεται. Το 1959, μετά την «επίτευξη» της Συμφωνίας στο Λάγκαστερ Χάους στο Λονδίνο, από τον Αύγουστο του 1960, η Κύπρος ανακηρύσσεται σε Ανεξάρτητο κράτος. Με την πάροδο όμως ελάχιστου χρόνου, Νοέμβριο του 1963, ξεσπούν τα πρώτα τραγικά γεγονότα. Στην Ελλάδα μόλις ανήλθε στην εξουσία η Ένωση Κέντρου. Ο συγγραφέας περιγράφει όλη την περιρρέουσα ατμόσφαιρα πριν και μετά από τα «ματωμένα Χριστούγεννα» του 1963. Μετά από τις ελληνικές εκλογές, τον Φεβρουάριο του 1964, και τη νίκη της Ένωσης Κέντρου, πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, η συνάντηση Μακαρίου και πρωθυπουργού Παπανδρέου, όπου πάρθηκαν ιστορικές αποφάσεις. Οι Αμερικανοί, με όσα γίνονταν «τα είχαν» με τους Άγγλους γιατί δύο Νατοϊκοί σύμμαχοι, με τη λύση που έδωσαν, ήταν έτοιμοι να διαλύσουν τη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Ωστόσο, ο έμπειρος Πρωθυπουργός, μετά την ιστορική «Συμφωνία των δέκα σημείων», με τη σύμφωνη γνώμη Μακαρίου, κατάφερε το ακατόρθωτο και, τον Αύγουστο του 1964, έφερε τους Αμερικανούς με το μέρος του. «Μόλις οι Έλληνες πραγματοποιούσαν την Ένωση […] οι Τούρκοι θα έχουν χάσει το λεωφορείο». Ο Αρχιεπίσκοπος, για τους δικούς του ακατανόητους για τον Έλληνα Πρωθυπουργό λόγους, δεν αποδέχθηκε και ματαίωσε την Ένωση. Τον επόμενο όμως μήνα, ο Πρωθυπουργός, στις έντονες ερωτήσεις Κυπριακής πενταμελούς αντιπροσωπίας, παρόντων των πατέρων των δύο μεγάλων ηρώων, Γρηγόρη Αυξεντίου και Κυριάκου Μάτση –που βρίσκονταν στην Αθήνα για τους γάμους του Βασιλιά Κωνσταντίνου–, δείχνοντας, στο πρωθυπουργικό γραφείο, με το δάκτυλο τον Μακάριο, που φρόντισε να είναι παρών, σε έντονο ύφος τους απεκάλυψε τον ένοχο: «Ιδού ο ένοχος. Ιδού ο ένοχος. Αυτός θα τουρκέψει την Κύπρο». Εκείνη την περίοδο η Ελλάδα, με μια Ελληνική Μεραρχία, ισχυρή ασπίδα προστασί- ας, ήταν παρούσα στην Κύπρο. Ο συγγραφέας, με το ιστορικό του αφήγημα, ανατρέπει την άτοπη και λανθασμένη, από Κύπριους εντύπωση, πως η Ελλάδα, ουδέποτε συμπαραστάθηκε στην, από τα βάθη των αιώνων, Ελληνική μεγαλόνησο.

Γεώργιος Πετούσης (Συγγραφέας)

Ο Γιώργος Πετούσης γεννήθηκε το 1943 στη Λεμεσό και αποφοίτησε από το Λανίτειο Γυμνάσιο – κλασσικό τμήμα. Τη δεκαετία του 1950 και κατά τη διάρκεια του ένοπλου Απελευθερωτικού Αγώνα της Κύπρου για την Ένωσή της με τη Μητέρα Ελλάδα υπήρξε μέλος της Αλκίμου Νεολαίας της Ε.Ο.Κ.Α και όταν συνελήφθη, από τους Άγγλους, καταδικάστηκε τη μέρα που απελευθέρωναν τον Αρχιεπίσκοπο από τις μακρινές Σεϋχέλλες σε έξι μηνών φυλάκιση με αναστολή. Με την ίδρυση της Εθνικής Φρουράς, στις 15 Ιουνίου 1964, κατατάγηκε (1η ΕΣΣΟ) και αποστρατεύτηκε με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού. Άρχισε να γράφει ποίηση από πολύ μικρός, από το 1957. Ήταν μέλος του λογοτεχνικού Ομίλου του Λανιτείου Γυμνασίου. Καθοδηγητές του οι καταξιωμένοι λογοτέχνες Γιάννης Κ. Παπαδόπουλος και Ανδρέας Παστελλάς, οι οποίοι είδαν την αγάπη του στα Γράμματα και τον παρότρυναν στο γράψιμο.Ποιήματα και άρθρα του δημοσιεύτηκαν στις Κυπριακές εφημερίδες και σε νεανικά περιοδικά. Το πρώτο του ποίημα, «Γη της Κύπρου», δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Επιθεώρηση Λόγου και Τέχνης». Είναι από τα πρώτα μέλη της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου, της οποίας για μια περίοδο διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου. Υπήρξε παράλληλα μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών Ελλάδος και ανήκει στα πρώτα μέλη του ΠΕΝ Κύπρου (Διεθνούς Ένωσης Συγγραφέων). Από το 2003 όμως είναι ιδρυτικό μέλος και υπήρξε, για μία δεκαετία, μέχρι το 2013, πρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών Λεμεσού «Βασίλης Μιχαηλίδης».

Αρκετά ποιήματα, διηγήματα και κριτικές του έχουν δημοσιευτεί σε έγκυρα κυπριακά και ελλαδικά λογοτεχνικά περιοδικά. Όπως η «Πνευματική Κύπρος», «Ακτή», «Νέα Εποχή», «Άνευ», «Επίκαιρα», «3η Χιλιετία», «Νέα Ευθύνη», «Η δράση μας», «Πειραϊκά Γράμματα», «Ανεράδα» κ.ά. Ποιήματά του έχουν ανθολογηθεί σε κυπριακές και πανελλαδικές καθώς και σε ξενόγλωσσες Ανθολογίες. Για το ποιητικό του έργο, έχουν κατά καιρούς γραφεί αξιοσημείωτες και αξιόλογες κριτικές. Σε πανελλήνιους διαγωνισμούς ποίησης και διηγήματος, στους οποίους έλαβε μέρος, αρκετές φορές έχει κερδίσει βραβεία και διακρίσεις και ποιήματά του έχουν μεταφρασθεί και δημοσιευτεί στα Γερμανικά, Αγγλικά, Ιταλικά, Γαλλικά, Σέρβικα και Ρουμάνικα. Το 2009, η ποίησή του, έχει συμπεριληφθεί σε δίγλωσσο Ανθολόγιο Ποίησης ( Αγγλικά – Ιταλικά), το οποίο εκδόθηκε στην Πεσκάρα της Ιταλίας με καθηγητές του Πανεπιστημίου της πόλης και με επιλογή ποιημάτων ξένων και ιταλών ποιητών, από την ποιήτρια και καθηγήτρια Στέφκα Σμιστράν, του ίδιου Πανεπιστημίου. Ποιήματά του έχουν συμπεριληφθεί, το 2013, στο Ανθολόγιο Unafοgliaverteoro, poesiacipriotacontenmporancaμε την επιμέλεια του CrescenzioSangiglio. Το 2013, στο Ποιητικό Φθινόπωρο στο Σμεντέρεβο, στη Σερβία, έχει εκδοθεί δίγλωσσο βιβλίο, σέρβικα – ελληνικά, με επιλογή ποιημάτων του. Με το σύνολο ποιητικό έργο του εμπεριστατωμένα έχει ασχοληθεί και παρουσιάσει ο ομότιμος Καθηγητής στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο Θεοδόσης Πυλαρινός, καθώς και οι καθηγητές Ερατωσθένης Καψωμένος και Ανδρέας Βοσκός. Ο Γ.Π. τα τελευταία χρόνια, παράλληλα με την ποίηση, έχει εντατικά ασχοληθεί και με την πεζογραφία. Τέλος, το 2011, στη Σαλαμίνα έχει τιμηθεί, από το Καφενείο των Ιδεών, με Δίπλωμα Τιμής και μαζί με άλλες προσωπικότητες, του απενεμήθη, για την προσφορά του στη Λογοτεχνία, το χρυσό μετάλλιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου.