Στιγμώνες

Στο νέο, παραδόξως πάντα πυκνό και αέρινο, αφήγημα του Βασίλη Παπαγεωργίου δυο άνθρωποι αφήνονται στην απελευθερωτική και δημιουργική δίνη των στιγμών στην παραθαλάσσια Ανατολική Θεσσαλονίκη. Αυτός Η περιπλάνηση εξελίσσεται αργά αργά, κι αυτό φανερώνεται από την πρώτη στιγμή, το πρώτο βήμα, σε μια βαθιά και για μένα άμορφη ή ιδιόμορφη, σε μια εντελώς απορροφημένη από την ίδια της τη φυσική αυτάρκεια αφοσίωση. Κάθε φορά, με κάθε ανάσα, με κάθε ματιά, με κάθε ήχο και μυρωδιά ανοίγει μια πρώτη σελίδα. Η αίσθηση και η εμπειρία, η περιπέτεια καταμεσής μιας ατέρμονης αρχής, μια πάντα πρώτης σελίδας, δεν μπορεί να υπάρχει κάτι πιο αντίθετο, πιο ξένο από το ατέρμονο τέλος του Μπέκετ, γεμίζει τη στιγμή. Η μέρα γίνεται ένας απέραντος ανοιξιάτικος λειμώνας στιγμών, ένας πυκνός στιγμώνας. Αυτή Δεν καταλαβαίνω, και δεν νομίζω ότι μπορεί να καταλάβει κανείς, από πού πηγάζουν όλα τα μικρά και μεγάλα στοιχεία του καθημερινού μίσους, οι πατιναρισμένες, οι εμποτισμένες κηλίδες της παρατημένης απελπισίας που καλύπτουν την πόλη. Αλλά είναι και ευλογία που τα ίδια αυτάστοιχεία, που αναγκάζουν μεγάλες εκτάσεις στο κέντρο ή απόκεντρα να παραμένουν για δεκάδες χρόνια παρατημένες στο πέρασμα των εποχών και της ιστορίας, αφήνουν τη φύση στην ησυχία της για ν’ αγριεύει την άνοιξη και να προστατεύει ποιος ξέρει σε πόσο τεράστιους αριθμούς φυτά, έντομα και μικρά ζώα ακόμη. Αυτός Είναι ένας, ιδιαίτερα σε αναπάντεχες στιγμές, εύθραυστος, ένας ευάλωτος οργανισμός η περιπλάνηση. Είναι ένας ανεξάρτητος οργανισμός. Πώς χτυπά η καρδιά του; Πού χτυπάει η καρδιά σε μια πόλη σαν αυτή;

Βασίλης Παπαγεωργίου (Συγγραφέας)

Ο Βασίλης Παπαγεωργίου (Θεσσαλονίκη 1955) είναι συγγραφέας και μεταφραστής. Από το 1975 ζει στη Σουηδία. Έχει μεταφράσει στα Ελληνικά βιβλία των W. G. Sebald, Willy Kyrklund. (Βίλλυ Σύρκλουντ), Eva Runefelt, Magnus William-Olsson (Μάγκνους Βίλλιαμ-Ούλσσον), Tomas Tranströmer (Τούμας Τράνστρεμερ, το σύνολο των ποιημάτων, υποψήφιο για το Κρατικό βραβείο μετάφρασης 2002 και Τζον Άσμπερυ. Στα Σουηδικά έχει μεταφράσει (μαζί με συνεργάτες) βιβλία του Οδυσσέα Ελύτη, του Τζον Άσμπερυ, του Θανάση Βαλτινού,του Kenneth Koch (Κέννεθ Κοκ), του W. G. Sebald, όλα τα ποιήματα και τα αποσπάσματα της Σαπφούς (σχολιασμένη έκδοση) και μια σχολιασμένη συλλογή με ανέκδοτα ποιήματα και πεζά του Κωνσταντίνου Καβάφη. Δοκίμια, κριτικές βιβλίων και λογοτεχνικά κείμενά του υπάρχουν σε Ελληνικά, Σουηδικά και Βρετανικά περιοδικά. Είναι docent συγκριτικής λογοτεχνίας και καθηγητής δημιουργικής γραφής, τομέας που ανέπτυξε, στο πανεπιστήμιο Λινναίος στη Νότια Σουηδία.
Η διδακτορική του εργασία Euripides’ Medea and Cosmetics είναι μια μεταστρουκτουραλιστική ανάλυση της τραγωδίας, στην οποία ο Ευριπίδης με τη βοήθεια της ριζικής διαφορετικότητας της Μήδειας, ασκεί κριτική κατά του ελληνικού λόγου. Η μονογραφία του για την ποιητική συλλογή Απαλό σκοτάδι της Eva Runeflet, Panta rei i Mjuka mörkret, και η συλλογή δοκιμίων του με τίτλο, Here, and Here: Essays on Affirmation and Tragic Awareness, είναι μια σειρά από κριτικές αναλύσεις που προσπαθούν να εντοπίσουν τη χρήση ενός λόγου που υπερβαίνει την αυταρχικότητα του λόγου εν μέσω μιας καταφατικής και τραγικά ενήμερης ανοιχτότητας. Στις τελευταίες του θεωρητικές και λογοτεχνικές δημοσιεύσεις ο Παπαγεωργίου μελετά πώς συγκεκριμένα κείμενα μετατρέπουν τη μελαγχολία (την οποία γεννά η παράλυση του λόγου) σε ευφορία (την οποία δημιουργεί ένας λόγος χωρίς την αυταρχικότητα του λόγου), και το αντίστροφο.
Από τις εκδόσεις Σαιξπηρικόν κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία του: Δημήτρης Δημητριάδης: Χώρα, σώματα, λέξεις (2020), Μοναχική ανθοφορία (2020), Ωραίες ψυχές (2019), Θανάσης Βαλτινός: Ήλοι, ελιές, λέξεις, ήλιος (2017), Κλαίρη Μιτσοτάκη: Μας παίρνει ο αέρας (2017), Αυπνία (2017), Στιγμές θέρους (2016), Ευφορία (2014).

(Πηγή: “Εκδόσεις Σαιξπηρικόν”, 2023)