Σ’ αγαπώ, δε μ’ αγαπάς

Στους κανόνες της μνήμης η γνωριμία απέχει μόλις ένα βήμα από τον χωρισμό. Πολλές φορές ο χωρισμός προηγείται της γνωριμίας. Το Καλοκαίρι, το Φθινόπωρο, ο Χειμώνας και η Άνοιξη συμβαίνουν το ίδιο λεπτό και σε τυχαία σειρά. Οι καβγάδες, οι όμορφες μέρες, οι αγκαλιές, οι βόλτες επιστρέφουν χωρίς συνοχή. Η μνήμη θα σου θυμίσει όσα αγάπησες, θα διαγράψει όσα πρέπει, θα επιμείνει εκεί που χρειάζεται. Το μόνο σίγουρο είναι πως στο τέλος μόνο οι δυνατές αναμνήσεις θα επιβιώσουν. Ο Νικήτας και η Αμαράντα δεν είναι πια μαζί. Ή μήπως είναι;