Ταξίδι με βαριές αποσκευές

Το βιβλίο αυτό περιγράφει δώδεκα ταξίδια-ζωές ανθρώπων, πού σε κάθε σταθμό προσέθεταν επιπλέον αποσκευές από αυτές πού θα μπορούσαν να σηκώσουν. Κάποιοι κατάφεραν να απαλλαγούν από αυτές αναγκάζοντας τους φόβους τους να αναμετρηθούν με την αλήθεια, κάποιοι άλλοι παρέμειναν αιχμάλωτοι αυτών των φόβων, κοιτάζοντας με απόγνωση από τη χαραμάδα των βαριών αποσκευών τους τις ράγες του τρένου να ανοίγονται βασανιστικά κι ατέλειωτα μπροστά τους, αποδεχόμενοι τη μοίρα τους.

Κώστας Καστόρας (Συγγραφέας)

Κατάγομαι από την Καλαμάτα, πόλη που δεν αποχωρίστηκα αδιαλείπτως και συνεπώς από το ’55 μέχρι σήμερα. Από μικρό παιδί έγραφα αρχίζοντας από απλές σκέψεις, συναισθήματα, ακούσματα. Παρατηρούσα τους ανθρώπους, διάβαζα τις ζωές τους στα πρόσωπα, στις εκφράσεις, στο χρώμα της φωνής τους και… έγραφα, στα πρόχειρα μαθητικά τετράδια, σε χαρτάκια, στο πίσω μέρος των πακέτων απ΄τα τσιγάρα… βαστούσα σημειώσεις στη μέση του δρόμου. Με τον καιρό άρχισα να δημοσιεύω διηγήματα, πεζά κείμενα, αρθρογραφήματα και άλλα σχετικά σε τοπικά έντυπα, εφημερίδες και περιοδικό της πόλης. Όμως, βιβλίο ποτέ δεν έγραψα, αν εξαιρέσει κανείς τη συμμετοχή μου στο συλλογικό έργο «Ποιήματα 10 σύγχρονων Μεσσήνιων ποιητών», αλλά γυρόφερνε στο μυαλό μου η ιδέα να ταξιδέψω τις σκέψεις μου με πιο… επίσημο, χειροπιαστό τρόπο.
Πάντα αναρωτιόμουν γιατί δεν το είχα κάνει τόσο καιρό, ώσπου κατάλαβα ότι μπορεί οι σκέψεις μου να μη ταξίδεψαν υπό μορφή σκληρόδετου εντύπου, αλλά αυτό το αναλώσιμο λεπτό φυλλαδιάκι που πρόχειρα τις φιλοξένησε, τις ταξίδεψε εκεί πού ίσως ενδόμυχα πραγματικά επιθυμούσα. Στους απλούς ανθρώπους, ανεπιτήδευτους τυχαίους αναγνώστες στα μαγαζιά, στα καφενεία της πόλης και του χωριού.
Έτσι ταξίδεψα κι εγώ στις σκέψεις όλων αυτών των ανθρώπων, στο δρόμο της απλής χαράς και λύπης τους, κατανοώντας γλυκά τον κόσμο, τον κόσμο σας… τον κόσμο μας.

(Πηγή: “Εκδόσεις Όταν”, 2024)