Τα άδυτα του σημείου: Προοπτικές του θεατρικού κειμένου

Τα άδυτα του σημείου: αποστάλαγμα μιας πολυετούς εντρύφησης στο θέατρο (κείμενο και παράσταση) και τη διδασκαλία του στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Πηγαίνει διαρκώς από τη θεωρία στην πρακτική (σχόλιο για το κείμενο και την ερμηνεία του πάνω στη σκηνή) και αντιστρόφως. Κινείται γύρω από τρεις έννοιες της μελέτης του θεάτρου: την επιφανειακή τάση του θεατρικού κειμένου προς το εφήμερο, την αντανάκλαση του θεάτρου από το ίδιο το θέατρο και την επικουρία του θεατή για την ολοκληρωμένη θέαση του σκηνικού φαινομένου. Την παρουσίαση της θεωρίας διακόπτουν συχνά επισκέψεις σε θέατρα της Θεσσαλονίκης και ορισμοί καίριων εννοιών για τη μελέτη του θεάτρου, όπως παράλογο, θεατρικό αναλόγιο, σκηνικές οδηγίες, αποστασιοποίηση, καθώς και έννοιες της θεωρίας της λογοτεχνίας που γίνονται αρωγοί για τη μελέτη του θεάτρου, όπως διακείμενο, αποδόμηση, φαντασιακό. Το βιβλίο μπορεί να διαβαστεί ως μια οντότητα, με κεντρικό άξονα αυτό που η συγγραφέας αποκαλεί σύμπλεγμα της Αλκμήνης, ή ως η ανθολογία μικρών πορτραίτων του θεατρικού λόγου, γραπτού ή σκηνικού. Ο αναγνώστης καλείται να διαβάσει σύντομα σχόλια για θεατρικά κείμενα ή να παρακολουθήσει παραστάσεις στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (Savannah Bay, Στον προορισμό, Κοινή λογική), στην Πειραματική Σκηνή της Τέχνης (Στη χώρα Ίψεν, Το κουράγιο της μητέρας μου, Περιμένοντας τον Γκοντό), στο Θέατρο Λύκη Βυθού (Φαύστα, Το δηλητήριο του θεάτρου, Κεκλεισμένων των θυρών), στο Θέατρο Ακτίς Αελίου (Το νησί των σκλάβων).

Ζωή Σαμαρά (Συγγραφέας)

Η Ζωή Σαμαρά είναι καθηγήτρια στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και διδάσκει Θεωρία της Λογοτεχνίας και του Θεάτρου. Έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. Από τις δημοσιεύσεις της στην Ελλάδα, τη Γαλλία, την Ελβετία, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ, τον Καναδά, αναφέρουμε ενδεικτικά τα βιβλία Le Regne de Cronos (Παρίσι, 1983), Προοπτικές του Κειμένου (Θεσσαλονίκη, 1987), Υπόκριση θεατρικού λόγου (Θεσσαλονίκη, 1996), το ανθολόγιο Φωνή από την άλλη ακρογιαλιά: Μίλτος Σαχτούρης (Αθήνα, 1997), τον συλλογικό τόμο Montaigne: Espace Voyage Ecriture (Παρίσι, 1995), το αφιέρωμα Approches bachelardiennes des oeuvres litteraires (Τύμπινγκεν, 1996) και τα άρθρα “Le lecteur bon nageur”, “Poetique du non”, “Le sens comme reflet”, “Ποιητής: εβενουργός της νύχτας”, “Γυνή πολύτροπος”.

 

Δημήτρης Τσατσούλης (Υπεύθυνος Σειράς)

Ο Δημήτρης Τσατσούλης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε φιλολογία, κοινωνιολογία και πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα και στο Παρίσι. Είναι διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών στο μάθημα Σημειωτικής του Θεάτρου. Διδάσκει επίσης παραστασιολογία, σημειολογία της λογοτεχνίας και της εικόνας στο Ελληνοαμερικανικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα και Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας/ Απόδοση μη δραματικού κειμένου στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή “Θεμέλιο”. Είναι τακτικός κριτικός θεάτρου (εφ. Ημερησία, Κουΐντα, Θεατρογραφίες) και λογοτεχνίας. Έχει συνεργαστεί με τα περισσότερα θεωρητικά και λογοτεχνικά περιοδικά της Αθήνας και της Περιφέρειας, καθώς και με εφημερίδες και τηλεόραση. Έχει συνεργαστεί με θεατρικά σχήματα ως μεταφραστής, σε επίπεδο δραματουργικής επεξεργασίας κ.λπ. Άλλα βιβλία του: – Κοινωνιολογία (Γρηγόρης, Αθήνα, 1988). – Σημειολογικές προσεγγίσεις του θεατρικού φαινομένου (α΄ εκδ. Δελφίνι, 1997, β έκδ. Ελληνικά Γράμματα, 1999). – Η περιπέτεια της αφήγησης (Ελληνικά Γράμματα, 1997) – Η γλώσσα της εικόνας (Ελληνικά Γράμματα, 2000). – Λογοτεχνικά: – Η αμυχή της Ηρώς (1988). – Το νύχι της γάτας (Δελφίνι, 1994).