Τα ελεγεία του Ντουίνο

Η έκδοση αυτή χωρίζεται σε τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος παρουσιάζονται σε δίγλωσση έκδοση τα Ελεγεία του Ντουίνο, το μεγαλύτερο από τα έργα του Ρίλκε. Στο δεύτερο μέρος περιλαμβάνονται δέκα επιλεγμένα κείμενα του ποιητή που σχολιάζουν άμεσα η έμμεσα τα Ελεγεία του Ντουίνο και μεταφράζονται στην πλειονότητά τους για πρώτη φορά στα ελληνικά. Ακολουθούν εμπεριστατωμένα Σχόλια και σημειώσεις του μεταφραστή με παράθεση κειμένων, ποιημάτων και επιστολών του ποιητή από ολόκληρο το έργο του. Το τρίτο μέρος είναι μία ερμηνευτική σπουδή στην οποία επιχειρείται για πρώτη φορά στη γλώσσα μας όχι μία φιλολογική ανάλυση αλλά μία εκ των ένδον στοχαστική προσέγγιση, μία εκ του σύνεγγυς ανάγνωση όλων των Ελεγείων του Ντουίνο. Αναλυτικό Χρονολόγιο με πλήθος άγνωστα στοιχεία από τη ζωή του ποιητή, Βιβλιογραφία, φωτογραφίες και χειρόγραφα του Ρίλκε πλαισιώνουν αυτή την έκδοση, η οποία κυκλοφορείμε αφορμή την συμπλήρωση των εκατό χρόνων από την ολοκλήρωση των Ελεγείων του Ντουίνο.

Rainer Maria Rilke (Συγγραφέας)

Ο Αυστρογερμανός ποιητής Ράινερ Μαρία Ρίλκε (1875-1926) γεννήθηκε στην Πράγα από πατέρα πρώην στρατιωτικό και μητέρα μια κοσμική γυναίκα, από πλούσια οικογένεια βιομηχάνων, κόρη αυτοκρατορικού συμβούλου. Ως παιδί και έφηβος δεν υπήρξε ιδιαίτερα ευτυχισμένος. Η παιδεία του ήταν ανοργάνωτη και αποσπασματική. Αρχικά ακολουθεί στρατιωτική εκπαίδευση, όμως αδυνατεί να προσαρμοστεί και τελικά λόγω εύθραυστης κράσης την εγκαταλείπει. Εισάγεται στην Εμπορική Σχολή του Λίντς, άλλα μετά από έναν χρόνο επιστρέφει στην Πράγα και συγκεντρώνεται στις σπουδές του το 1895 εγγράφεται στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου και διδάσκεται λογοτεχνία, ιστορία της τέχνης, φιλοσοφία και για ένα εξάμηνο νομικά. Συνεχίζει τις σπουδές του σε Μόναχο και Βερολίνο. Ταξιδεύει ακατάπαυστα σε όλη την Ευρώπη. Καρπός των επισκέψεων του στη Ρωσία, που θα αποτελέσουν ορόσημο στη ζωή του, είναι το “Ωρολόγιον” (1905). Το 1901 παντρεύεται τη γλύπτρια Κλάρα Βέστχοφ και την ίδια χρονιά γεννιέται η κόρη τους. Εγκαθίσταται στο Παρίσι, το γεωγραφικό και καλλιτεχνικό του επίκεντρο για δώδεκα περίπου χρόνια, όπου συνδέεται στενά με τον Ροντέν και εξελίσσει ένα νέο ύφος ακραίας γλωσσικής και λυρικής εκλέπτυνσης, το όποιο αντανακλάται στα “Νέα Ποιήματα” (1907- 1908) και τις “Αναμνήσεις τον Μάλτε Λάουριντς Μπρίγκε” (1910). Περιέρχεται σε δημιουργική κρίση και βαθύτατη κατάθλιψη έως το 1922, όποτε εν μέσω δημιουργικού παροξυσμού ολοκληρώνει τις “Ελεγείες του Ντουίνο” (1923), που συνέλαβε σε μια στιγμή διαύγειας το 1912 στην Ιταλία, ενώ συνθέτει σε διάστημα λίγων μόλις ημερών τα “Σονέτα στον Ορφέα” (1923), εμπνευσμένα από τον θάνατο ενός νεαρού κοριτσιού· τα δύο αυτά έργα θα θεωρηθούν τα ποιητικά του αριστουργήματα και θα του χαρίσουν διεθνή φήμη. Ο Ρίλκε έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στο Μυζό, κοντά στη λίμνη της Γενεύης, στην κοιλάδα του Ροδανού, και πέθανε στις 29 Δεκεμβρίου του 1926 στο σανατόριο του Βαλμόν στην Ελβετία από λευχαιμία. Σύμφωνα με τον θρύλο ο Ρίλκε ασθένησε όταν αγκυλώθηκε από το αγκάθι ενός ρόδου καθώς φρόντιζε τον κήπο του.

 

Θανάσης Λάμπρου (Μεταφραστής)

Ο Θανάσης Λάμπρου γεννήθηκε το 1962 στην Λαμία. Είναι πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ. Συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία, στο Πανεπιστήμιο της πόλης Φράιμπουργκ (Freiburg i. Br.), όπου σπούδασε από την αρχή φιλοσοφία, κλασική φιλολογία και ιστορία της τέχνης. Το 1991 έλαβε το πτυχίο (Μagister Αrtium) της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Φράιμπουργκ και στη συνέχεια, ως υπότροφος γερμανικού Ιδρύματος, εκπόνησε διδακτορική διατριβή στον τομέα της Φιλοσοφίας και ανακηρύχθηκε το 1994 Διδάκτωρ Φιλοσοφίας (Ph.D.) του ιδίου Πανεπιστημίου. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 δημοσιεύτηκαν, σε ελληνικά και ξένα λογοτεχνικά περιοδικά, πρωτότυπα κείμενα και μεταφράσεις του, ενώ τη διετία 1998-2000 δίδαξε Θεωρία και Πράξη της Μετάφρασης στο Ινστιτούτο Γκαίτε Αθηνών.
Δημοσίευσε το πρώτο του ποιητικό βιβλίο “Περισυλλογή” το 1992. Έως το 2012 ακολούθησαν άλλα τέσσερα ποιητικά βιβλία: “Τρίπτυχο” (1995), “Ανεπιστρεπτί” (2000), “Λαβύρινθος” (2004), “Μελέτη θανάτου” (2012). Μετέφρασε επίσης σημαντικά έργα της ευρωπαϊκής γραμματείας όπως: Αρθούρος Ρεμπώ, “Μία εποχή στην κόλαση” (1996), “Σίλλερ-Γκαίτε: Αλληλογραφία” (2001), Φρήντριχ Χαίλντερλιν, “Ύμνοι, ελεγεία και αποσπάσματα” (2006, Βραβείο Ελληνικής Εταιρείας Μεταφραστών Λογοτεχνίας). Για τη μετάφραση στον “Αστρονόμο” του Ντουρς Γκρυνμπάιν (2012) θα αποσπάσει το Ελληνο-Γερμανικό Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης.