Τα κοινόχρηστα

Η εταιρεία κοινοχρήστων γνωρίζει σε ποιο σημείο βρίσκεται η πολυκατοικία με την οποία συνεργάζεται. Γνωρίζει το δρόμο της, τον αριθμό των διαμερισμάτων, τα έξοδα καθαριότητας. Ξέρει πότε χαλάει το ασανσέρ και πόσες γλάστρες στολίζουν την είσοδο. Γνωρίζει βέβαια και τον διαχειριστή, περιφρονεί όμως τους ενοίκους. Η εταιρεία κοινοχρήστων δε χρεώνει τα ματαιωμένα όνειρα μιας επίδοξης χορεύτριας ή τα ξυπάσματα ενός πρώην γόη. Δεν ενδιαφέρεται για το κορίτσι που υπογράφει στο νοτισμένο τζάμι ή τη γυναίκα που ξυπνά έντρομη στο πλαϊνό διαμέρισμα. Δε μεριμνά για τον ξοφλημένο αλκοολικό ή για τον ανεκπλήρωτο έρωτα ενός “σημαδεμένου”. Γι’ αυτούς φροντίζει η μοναξιά, που πάντοτε έρχεται μεταμφιεσμένη, κρατώντας ίδιο μόνο τ’ όνομά της. Ένα μυθιστόρημα για τα ανομολόγητα μυστικά και τα κρυμμένα πάθη των ανθρώπων της “διπλανής πόρτας”, αυτής της άκαμπτης αυλαίας που όταν κλείνει ερμητικά δίνει το σήμα για ν’ αρχίσει και η παράσταση.