Τα λάφυρα του Πόιντον

Ο Χένρι Τζέιμς αρχικά δημοσίευσε “Τα λάφυρα του Πόιντον” σε συνέχειες στο περιοδικό The Atlantic Monthly το 1896, με τον τίτλο “The Old Things” [“Τα παλιά πράγματα”]. Το μυθιστόρημα αυτό κυκλοφόρησε σε βιβλίο με τον οριστικό του τίτλο τον επόμενο χρόνο, το 1897. Το Πόιντον Παρκ είναι το σπίτι της κυρίας Γκέρεθ, μιας γυναίκας που επαίρεται για το εξαιρετικά καλό της γούστο. Το πάθος της είναι οι υπέροχες, πολύτιμες αντίκες που έχει συγκεντρώσει στο εξίσου υπέροχο σπίτι της. Η ανησυχία της όμως είναι αν η νύφη, που θα επιλέξει ο γιος της, ο Όουεν, θα μπορέσει να εκτιμήσει και να μοιραστεί το πάθος της. Στο πρόσωπο της ονειροπόλας και υπερευαίσθητης Φλέντα Βετς, η κυρία Γκέρεθ είναι πεπεισμένη ότι έχει βρει την ιδανική υποψήφια. Ο γιος της όμως δεν συμμερίζεται την άποψή της και αποφασίζει να αρραβωνιαστεί τη νεόπλουτη και ακαλλιέργητη Μόνα Μπρίγκστοκ. Η Φλέντα, η διστακτική ηρωίδα του Τζέιμς, θα μπλεχτεί στον δραματικό καβγά ανάμεσα στη μητέρα και το γιο, ωστόσο μοιάζει ανήμπορη να κάνει τον Όουεν δικό της, παραμένοντας σιωπηλή όταν ο έρωτάς της γι’ αυτόν βρίσκει τόσο ολοφάνερα ανταπόκριση. Είναι η συμπεριφορά της αποτέλεσμα ενδοιασμών ή καπρίτσιου; Είναι αληθινή αυταπάρνηση ή ένα δίλημμα που πηγάζει από σεξουαλική άγνοια ή νεύρωση; Καθώς παρακολουθούμε το δράμα αυτό μέχρι την εκπληκτική του κορύφωση, δεν μπορούμε παρά να αναγνωρίσουμε ότι η ομορφιά του έγκειται στο αναπόσπαστο χαρακτηριστικό του, το διφορούμενο. Ένα εξαιρετικό δείγμα της τέχνης του μεγάλου Χένρι Τζέιμς, ένα μυθιστόρημα που αποτυπώνει μοναδικά την πάλη τριών γυναικών να εξουσιάσουν έναν άβουλο άντρα, με έπαθλο τα λάφυρα του Πόιντον.