Τα ποδοσφαιρόνια 1: Το μυστήριο με τους κοιμισμένους διαιτητές

Στη Μικρή Σεβίλλη, ένα φανταστικό χωριό κοντά στη Μαδρίτη, εννιά εντεκάχρονα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, συμμαθητές στο ίδιο σχολείο και συμπαίκτες στη σχολική ομάδα επταμελούς ποδοσφαίρου, τη Σότο Άλτο, ορκίζονται να μη χωρίσουν ποτέ και να παίζουν πάντα και παντού μαζί. Ονομάζονται μυστικά “Τα Ποδοσφαιρόνια” κι αποφασίζουν να λύνουν τα προβλήματα και να εξιχνιάζουν όλοι μαζί τις περίεργες καταστάσεις που τους παρουσιάζονται. Το Διασχολικό Πρωτάθλημα τελειώνει και η Σότο Άλτο κινδυνεύει όχι μόνο να υποβιβαστεί αλλά και να καταργηθεί ως ομάδα. Ο Σύλλογος γονέων έχει δηλώσει πως, αν η Σότο Άλτο πέσει στη Β΄ κατηγορία, θα βγάλει από τις δραστηριότητες το ποδόσφαιρο και θα βάλει μαθήματα χορού. Τα εννιά παιδιά, δηλαδή οι επτά βασικοί παίκτες και οι δύο αναπληρωματικοί, αποφασίζουν να βάλουν τα δυνατά τους για να κερδίσουν έστω και έναν από τους τρεις αγώνες που απομένουν. Αλλά, εκεί που φαίνεται να πετυχαίνουν τον στόχο τους, ο διαιτητής πέφτει φαρδύς πλατύς στο γήπεδο και κοιμάται του καλού καιρού. Ο αγώνας διακόπτεται κι όταν έπειτα από ώρα συνεχίζεται με αναπληρωτή διαιτητή, το παιχνίδι χάνεται για τη Σότο Άλτο. Το ίδιο συμβαίνει και στον δεύτερο αγώνα, οπότε τα παιδιά, για να μη χάσουν και τον τελικό, αποφασίζουν να λύσουν το μυστήριο με τους διαιτητές που κοιμούνται. Θα τα καταφέρουν ή θα μπλέξουν σε επικίνδυνες περιπέτειες; Ποιους υποπτεύονται και τι θα φέρει στο φως η έρευνά τους;

Roberto Santiago (Συγγραφέας)

Ο Ρομπέρτο Σαντιάγο κέρδισε στα δεκατρία του ένα μετάλλιο με την ομάδα ποδοσφαίρου του σχολείου του, τη Σαν Αγουστίν. Αργότερα έγραψε διάφορα μυθιστορήματα και σκηνοθέτησε κάμποσες ταινίες. Αλλά ακόμα ονειρεύεται εκείνο το μετάλλιο και τους φίλους που είχε τότε. Γι’ αυτόν τον λόγο έγραψε “Τα Ποδοσφαιρόνια”.

 

Enrique Lorenzo (Εικονογράφος)

 

Αγαθή Δημητρούκα (Μεταφραστής)

Η Αγαθή Δημητρούκα (Πεντάλοφος Μεσολογγίου, 1958) ζει στην Αθήνα και εργάζεται ως στιχουργός, συγγραφέας και μεταφράστρια. Το 1974 συνέδεσε τη ζωή της με τον ποιητή Νίκο Γκάτσο και το 1976 άρχισε να γράφει στίχους για τον Μάνο Χατζιδάκι. Ως στιχουργός συνεργάστηκε στη συνέχεια και με νεότερους συνθέτες, ενώ παράλληλα άρχισε να μεταφράζει -από τα ισπανικά- κείμενα για λογοτεχνικά περιοδικά, στίχους τραγουδιών για δίσκους, αλλά και βιβλία. Παραδίδει σεμινάρια στιχουργικής στην Ανοιχτή Τέχνη και παρουσιάζει τη σύγχρονη ποίηση της Ιβηρικής χερσονήσου και της Λατινικής Αμερικής στο ηλεκτρονικό περιοδικό Χάρτης.
Είναι κληρονόμος του ποιητή Νίκου Γκάτσου και επιμελείται εκδοτικά το έργο του.