Τα πολλά πρόσωπα του αστυνομικού μυθιστορήματος

“O Χάμμετ υπήρξε ένας συγγραφέας του ’20, της περιόδου της οικονομικής κρίσης. Η αμερικανική κοινωνία έχει μετατραπεί η ίδια σ’ έναν τεράστιο συλλογικό μύθο. Ο ιδιωτικός αστυνομικός, γράφοντας για τους ντετέκτιβ, γίνεται συγγραφέας και φτάνει σε μια αφήγηση σύνθετη, δημιουργώντας μια πρωτότυπη μυθολογία για έναν κατεξοχήν αμερικανικό επαγγελματικό θεσμό, που αποκτά διαστάσεις κοινωνικού συμβόλου, μυθοποιημένος διπλά και τριπλά μέσα από την υπερβολή που αγγίζει τον παραλογισμό, μέσα από ένα σύστημα αλλεπάλληλων κατόπτρων όπου το τέλος και η αρχή έχουν πλέον χαθεί. […] […] Η “Τετραλογία του Λος Άντζελες” του Τζέημς Ελλρόυ είναι ό,τι πιο ουσιαστικό έχει να επιδείξει η αστυνομική λογοτεχνία τις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες: ένας δαίδαλος βίας, διαστροφής, εγκλημάτων, ψευδαισθήσεων μέσα στην καρδιά του Αμερικανικού Ονείρου. Και αποτελεί για πολλούς ένα μυθικό εγχείρημα: διαπραγματεύεται το απόλυτο “νουάρ” μυθιστόρημα, ανατρέποντας ριζικά και τελεσίδικα την τυποποίηση που έχει επέλθει μετά τον Hammett και τον Chandler.” Δοκίμια του Ανδρέα Αποστολίδη σχετικά με το αστυνομικό μυθιστόρημα: τα επίμετρα από την ιστορική σειρά αστυνομικής λογοτεχνίας της Άγρας, όπως ξεκίνησαν στα μέσα της δεκαετίας του ’80 και αφορούν κυρίως το αμερικανικό σκληρό αφήγημα μέσα από την ευρωπαϊκή του πρόσληψη: Γοητεία και διαστροφή στο αστυνομικό μυθιστόρημα. Από τον Χάμμετ και τον Τσάντλερ, μέσω Μπερνέτ και Τσάρυν, στη Χάισμιθ και τον Ελλρόυ. Και μετά μια σειρά από ανέκδοτες ομιλίες και διαλέξεις του συγγραφέα με ιδιόμορφες αφορμές, όπως μια διάλεξη στη Σχολή Δοκίμων Αστυφυλάκων Ρεθύμνου και ένα μάθημα στο Νεοελληνικό Ινστιτούτο της Σορβόννης γύρω από την ιστορία του είδους και τις σύγχρονες τάσεις του. Πόου, Ντόυλ, Κρίστι, Σιμενόν, Μπόρχες, Ντύρρενματ, Βαν Γκούλικ, Τάιμπο, Σκανδιναβία και Μεσόγειος, αγγλική σχολή, μαύρο μυθιστόρημα, Μάσκα, Μυστήριο, Μαρής, Μαράκης, ελληνικά εγκλήματα και αφήγηση, Π. Αγαπητός και βυζαντινές ιστορίες μυστηρίου. Τα πολλά πρόσωπα του αστυνομικού μυθιστορήματος.