Τελευταίο σκοτάδι

Στο πέμπτο ποιητικό του βιβλίο, Τελευταίο σκοτάδι, ο Αργύρης Παλούκας εγκαταλείπει σε μεγάλο βαθμό την ελλειπτικότητα της προηγούμενης ποιητικής συλλογής, Άνθρωποι που γελάνε (2018). Τα οικεία του θέματα αναπτύσσονται και πάλι οικονομημένα, με δωρικότητα και ακρίβεια, αλλά αυτή τη φορά με μεγαλύτερη ελευθερία έκφρασης και βάθος. Το περιεχόμενο των καινούργιων ποιημάτων επιβάλει πιο αυταρχικά τους δικούς του κανόνες: άλλοτε πιο εσωστρεφή κι άλλοτε πιο επιτακτικά, τα ποιήματα δηλώνουν χωρίς οποιονδήποτε περισπασμό ότι υπάρχει πλέον μόνο ο χρόνος κατά τον οποίο τα πράγματα πρέπει να λέγονται με το όνομά τους.

Αργύρης Παλούκας (Συγγραφέας)

Ο Αργύρης Παλούκας γεννήθηκε στην Ερμιόνη της Αργολίδας το 1975. Σπούδασε Θεατρολογία στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται από το 1994. Έχει εκδώσει τέσσερα βιβλία ποίησης (Το ξέφτι, Μανδραγόρας, 2007· Το αλάτι πίσω από τ’ αυτί, Κέδρος, 2009· Θέλω το σώμα μου πίσω, Μεταίχμιο, 2011· Άνθρωποι που γελάνε, Κριτική, 2018) και έχει επιμεληθεί την ανθολογία Αγάπη σαν ακολασία (Κριτική, 2016), η οποία περιλαμβάνει αποσπάσματα από το σύνολο του πεζογραφικού έργου του Γιώργου Χειμωνά. Το Τελευταίο σκοτάδι είναι η πέμπτη ποιητική συλλογή του. Κείμενά του για πρόσωπα και θέματα της λογοτεχνίας έχουν συμπεριληφθεί σε περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Το 2012 τιμήθηκε, για το Θέλω το σώμα μου πίσω, με το Πρώτο Βραβείο Καλύτερου Νέου Ποιητή από το Συμπόσιο Ποίησης.

(Πηγή: “Εκδόσεις Κριτική”, 2022)