Τηλεφωνήματα

Ένα καλό διήγημα, έλεγε ο Χέμινγκουεϋ, πρέπει να είναι σαν παγόβουνο: το τμήμα του που φαίνεται να είναι πάντα μικρότερο απ’ αυτό που μένει αόρατο κάτω από το νερό και προσδίδει ένταση, μυστήριο, δύναμη και νόημα σ’ αυτό που πλέει στην επιφάνεια. Τα δεκατέσσερα διηγήματα αυτού του βιβλίου ακολουθούν αυτό τον κανόνα, ενώ συγχρόνως τροφοδοτούνται από ένα άλλο ρεύμα μέσα στο οποίο πλέει ο συγγραφέας τους: η μυθοπλασία είναι ο καθρέφτης της πραγματικότητας. Και πράγματι αυτό συμβαίνει, τουλάχιστον στο δικό του λογοτεχνικό σύμπαν: αφηγήματα ανοιχτά, εντελώς απρόβλεπτα, όπου αυτό που βρίσκεται πέρα από την -πάντοτε συναρπαστική- εξιστόρηση, το αίνιγμα που πρέπει να αποκαλυφθεί, πάντοτε υποφώσκει του γραπτού, σχηματίζοντας κάθε φορά μια εικόνα εγγεγραμμένη στην ύφανση του χαλιού, μια εικόνα την οποία καλούμαστε να αποκαλύψουμε, έναν τόπο όπου πραγματικότητα και μυθοπλασία μιμούνται η μία την άλλη. Ο Σενσίνι, ένας ηλικιωμένος, εξόριστος Λατινοαμερικανός συγγραφέας, διδάσκει σε έναν νεότερό του συγγραφέα, κι αυτόν εκπατρισμένο, τη στρατηγική των επαρχιακών λογοτεχνικών βραβείων… Η Τζοάννα Σιλβέστρι, παλιά ντίβα του πορνογραφικού κινηματογράφου, άρρωστη σε μια κλινική της Νιμ, θυμάται τον έρωτά της για τον Τζακ, παλιό συμπρωταγωνιστή της, που πέθανε από AIDS… Στο Ανρί Σιμόν Λεπρένς ο Μπολάνιο αφηγείται την περιπέτεια, σε ταραγμένους καιρούς, ενός συγγραφέα χωρίς ταλέντο, που όμως ζει για τη λογοτεχνία… Η Κάμπια είναι ένας άντρας μόνιμα καθισμένος σε κάποιο από τα παγκάκια της Αλαμέδα, στην Πόλη του Μεξικού, πάντοτε οπλισμένος, που μιλά όλες τις γλώσσες των Μεξικανών ιθαγενών, και μια μέρα λέει πως κατάγεται από ένα χωριό δολοφόνων και γοητεύει έναν έφηβο που έχει μόλις αρχίσει να δραπετεύει από τη συμβατική ζωή… Ο Ουίλλιαμ Μπαρνς, ένας ήσυχος Αμερικανός από τη Νότια Καλιφόρνια, βρίσκεται μπλεγμένος σε μια ιστορία ερωτικών τριγώνων και άστοχων δολοφονιών… Αφηγήσεις γεμάτες απόηχους και αναφορές σε άλλες αφηγήσεις, θραύσματα βιογραφιών και αυτοβιογραφιών με τα οποία ο Ρομπέρτο Μπολάνιο συνθέτει ένα αστείο και συγκινητικό παζλ, υπενθυμίζοντάς μας τον αινιγματικό χαρακτήρα της ανθρώπινης κατάστασης.