Τη χρονιά που δραπέτευσε το λιοντάρι

Μπουένος Άιρες, ένα πρωινό του Μαΐου του 1957. Στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και σε πηχυαίους τίτλους διαβάζουμε: “Κίνδυνος στους δρόμους: λιοντάρι δραπέτευσε από το τσίρκο”. Είναι η μέρα που αναστατώνει και τη ζωή του Λεόν Φερράρα, επαγγελματία πορτοφολά και δεινού χορευτή του τάνγκο. Τρεις Ευρωπαίοι, ανάμεσά τους και μια μελαγχολική γυναίκα με ξεχωριστή ομορφιά και τρυφερό βλέμμα, τον εκβιάζουν πως θα καταγγείλουν τη δράση του στην αστυνομία, αν δεν δεχτεί να χρησιμοποιήσει την τέχνη του για να κλέψει τα χαρτιά ενός μυστηριώδους ξένου. Έτσι, ο Λεόν θα βρεθεί αναμεμειγμένος σε μια ιστορία που ξεπερνά κατά πολύ τις φιλοδοξίες και την ταπεινή ώς τότε ζωή του. Στο Μπουένος Άιρες μαίνεται ένας ακήρυχτος πόλεμος. Στην πόλη συνωστίζονται κατάσκοποι, κακοποιοί, φυγόδικοι, φασίστες, διεφθαρμένοι αστυνομικοί και κάθε λογής κυνηγοί ή κυνηγημένοι.Τις νύχτες, άγνωστοι δολοφονούν συστηματικά κλεφτρόνια, ενώ η στρατιωτική χούντα που κυβερνά την Αργεντινή μετά την ανατροπή του δικτάτορα Περόν προβαίνει σε μαζικές εκκαθαρίσεις των πολιτικών της αντιπάλων. Από το ραδιόφωνο φτάνουν οι ειδήσεις για την προσπάθεια ανατροπής του Κουβανού δικτάτορα Μπατίστα από έναν νεαρό δικηγόρο, τον Φιντέλ Κάστρο και τους αντάρτες του, ενώ οι Ρώσοι στέλνουν τον “Σπούτνικ” στο διάστημα. Αμέτοχος σ’ όλα αυτά, ο Κασιμίρο, το λιοντάρι που δραπέτευσε, νυχτοπερπατεί στην πόλη πεινώντας και διψώντας, και το μόνο που ονειρεύεται είναι να επιστρέψει στο κλουβί του. Η παρουσία του όμως χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει τη βία που βασιλεύει στην πόλη… Ο Σαμπάγιο γράφει ένα γοητευτικό νουάρ πολιτικό και ειρωνικό μυθιστόρημα για τον καθημερινό φασισμό, για μια πόλη που αργοπεθαίνει κάτω από τις στρατιωτικές στολές, μα και για τις εύθραυστες ισορροπίες της αγάπης.