Τοπογραφία της νοσταλγίας

Σ Τ Ο Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Ο Π Ο Ι Η Τ Η Όταν χτυπάει ο ήλιος τούς τοίχους οι δρόμοι αποκτούν τη μορφή σου Εισπνέεις με δυσκολία Εκπνέεις λέξεις Μια ριπή απ’ την ανάσα σου η ποίηση Κρεμασμένη πασχαλιά να περιμένει ανάσταση Μυρίζει απρίλη ο μάρτης Μα εσύ στον λαιμό κουβαλάς καλοκαίρι – το ξέρω, το ένοιωσα (πώς μπερδεύουν οι μυρωδιές τις αγάπες) Όταν χτυπάει ο ήλιος τούς τοίχους οι προδομένοι ανοίγουνε κουρτίνες και παράθυρα Μια ευκαιρία να μπει μέσα το φως, η ποίηση – μια ακόμη είναι ευκαιρία Ό,τι δικό σου αγγίζω πονάει Μ’ έναν πόνο αμετάβατο κι οριστικό Μ’ αυτό που μοιράζεσαι δίνει νόημα στα αύριο Να τις γιορτάζεις τις αρνήσεις σου, ναι Σημαίνουν μέσα ζωή Μα μη μ’ αρνηθείς (Μη με φοβηθείς)

Μαρία Ζαγκλαρά (Συγγραφέας)

Η Μαρία Ζαγκλαρά γεννήθηκε το 1980 στην Αθήνα όπου ζει και εργάζεται ως αρχαιολόγος. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο ΕΚΠΑ, Μουσειολογία στο πανεπιστήμιο του Leicester και Δημιουργική Γραφή στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας στην Φλώρινα. Το 2021 πήρε το πτυχίο της στην Ψυχολογία από το Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου, ενώ συνεχίζει τις σπουδές της στην ψυχική υγεία παιδιών και εφήβων. Το 2018 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κουκούτσι η πρώτη της ποιητική συλλογή Η καρδιά ήταν μόνο το πρόσχημα, για την οποία απέσπασε το βραβείο ποίησης «Μαρία Πολυδούρη». Από το 2019 είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού Καρυοθραύστις (εκδ. Ρώμη), ενώ γράφει κριτικές και παρουσιάσεις σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και εκδόσεις. (Πηγή: “ΑΩ Εκδόσεις”, 2022)