Του νεκρού αδελφού

ΟΛΑ ΟΣΑ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΓΙΑ ΚΗΠΟΥΣ Ο κόσμος αυτός θα περάσει. Ψηλά, του Γαλαξία πυρώματα και μέσα μου αναμένα δάση. Βήχω πέτρες και χρώματα- Χώματα φλογερά. Ζωή μου στο φτερό Αυτός ο κόσμος έχει ραγίσει. Πέτρινη ρίζα, γκρίζο μου χωριό στην άλω του θανάτου σου έχω ζήσει. Στου Γαλαξία τ’ ασημένια δάση σκορπίζει, άγνωστη, η ψυχή μου γύρη. Από τη γέννα, στο βασίλεμα είχα γείρει. Στον ώμο μου το κόκκινο πουλί θα ξαποστάσει. Ο Ρήγας με τον Μαύρο του, έμαθα θα περάσει. Το σφύριξε στον ύπνο μου το ιερό πουλί. Ο κόσμος ένα ράγισμα και χύθηκα πολύ. Μα της γενηάς μου οι φωνές ανάβουν, δάση- Μια αγάπη να με πάρει· δίχως να δικάσει.