Το άγραφον δόγμα

Σύμφωνα με μια επίμονη φήμη που κυκλοφόρησε αμέσως μετά το θάνατό του, ο Πλάτωνας κράτησε πεισματικά μυστική την τελευταία διδασκαλία του και δεν την κατέγραψε ποτέ. Οι “πρώτες και τελευταίες του αρχές” μόνο σ’ ένα στενό κύκλο μαθητών του αποκαλύφθηκαν. Με αφορμή μια σειρά μυστηριωδών θανάτων, ο Χίερτεν Μέισινγκ αρχίζει να υποπτεύεται ότι όσοι λόγιοι επιχείρησαν να αποκαλύψουν το άγραφον δόγμα είπαν τα τελευταία τους λόγια. Οι αναζητήσεις του για τη λύση του μυστηρίου θα τον οδηγήσουν από το παρόν στη σκοτεινή δεκαετία του ’30 και από εκεί στη χίμαιρα της Ιδανικής Πολιτείας των Συρακουσών του 4ου αιώνα. Το πολυπρόσωπο και πρωτότυπο αυτό μυθιστόρημα ξεκινά από το τέλος, από το τελευταίο κεφάλαιο, και τελειώνει στην αρχή της ιστορίας. Ή τελειώνει στην αρχή και αρχίζει από το τέλος: στο ενδιάμεσο ο αναγνώστης όχι μόνο θα χαρεί τη συναρπαστική πλοκή του, αλλά και θα έχει την ευκαιρία -αν το επιθυμεί- να εμβαθύνει στην πλατωνική σκέψη σε μια συνεχή διαλεκτική σχέση του χθες και του σήμερα.

Geerten Meijsing (Συγγραφέας)

O Xίερτεν Mέισινγκ γεννήθηκε το 1950. Eμφανίστηκε στα ολλανδικά γράμματα κατά τη δεκαετία του ΄70, αλλά έγινε ευρύτερα γνωστός το 1987 με τα ερωτικά διηγήματα “Veranderlijk en wisselvallig” (“Mεταβλητός και άστατος”), τα οποία κέρδισαν και το βραβείο AKO. Aκολούθησαν τα βιβλία “Altijd de vrouw” (“Πάντα η γυναίκα”, 1991) και “De grachtengordel” (“H ζώνη των καναλιών”, 1992). Tο 1995 εκδίδει το “De ongeschreven leer” (“Tο άγραφον δόγμα”), που θεωρείται το καλύτερο μέχρι σήμερα έργο του. Δυο χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε ένα είδος αυτοβιογραφίας του με τίτλο “Tussen mes en keel” (“Mεταξύ μαχαιριού και λαρυγγιού”), στο οποίο περιγράφει την κατάθλιψη από την οποία έπασχε για πολλά χρόνια.

 

Μαργαρίτα Μπονάτσου (Μεταφραστής)