Το άροτρο του φεγγαριού

Ένας σύγχρονος Οδυσσέας φεύγει από την πατρίδα του, αφήνοντας τους δικούς του πίσω από τα συρματοπλέγματα, με την ελπίδα να πέσουν κάποτε τα τείχη, να σταματήσει η βία, να αποκτήσουν ξανά φωνή τα ερημωμένα βουνά. Η επιστροφή του σηματοδοτεί τους νέους καιρούς που μέλλεται να ‘ρθουν στα χώματα αυτά, που θα οργώσει το άροτρο του φεγγαριού. Μέσα από την πορεία και τους στοχασμούς του αιώνιου ταξιδευτή παρουσιάζεται η ίδια η ζωή με όλο το μεγαλείο και τις αντιθέσεις της, εκφράζεται η οργή και η αγάπη· ποτάμια, βράχια και βουνά παίρνουν ζωή, γίνονται σύμβολα, κάνοντας την ιστορία μύθο και το μύθο ιστορία.