Το έρημο νησί και άλλα κείμενα – Κείμενα και συνεντεύξεις 1953-1974

Ο πρώτος αυτός τόμος συγκεντρώνει όλα τα κείμενα του Ζιλ Ντελέζ που δημοσιεύτηκαν στη Γαλλία και στο εξωτερικό από το 1953 μέχρι το 1974, από το “Εμπειρισμός και υποκειμενικότητα”, το πρώτο του έργο, μέχρι τις συζητήσεις που ακολούθησαν την εμφάνιση του Αντι-Οιδίποδα, που έγραψε μαζί με τον Φελίξ Γκουατταρί. Η ανά χείρας συλλογή απαρτίζεται ουσιαστικά από άρθρα, ανακοινώσεις, προλόγους, συνεντεύξεις, συμπόσια, που έχουν ήδη δει τη δημοσιότητα αλλά δεν εμφανίζονται σε κανένα από τα υπάρχοντα κείμενα του Ντελέζ. …αν ένα νησί είναι έρημο, οφείλει να μας φανεί, από φιλοσοφική άποψη”, κανονικό. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει καλά και με ασφάλεια παρά μόνον αν υποθέτει τετελεσμένη (ή τουλάχιστον κατεσταλμένη) τη ζωντανή πάλη γης και νερού. Τα δύο αυτά στοιχεία θέλει να τα αποκαλεί πατέρα και μητέρα, κατανέμοντας τα φύλα σύμφωνα με το ονειροπόλημά του. Πρέπει τουλάχιστον να πειστεί ότι δεν υπάρχει μια τέτοιου είδους πάλη, να προσποιηθεί λίγο ότι δεν υπάρχει πια. Η ύπαρξη των νησιών είναι κατά κάποιο τρόπο η άρνηση μιας τέτοιας άποψης, μιας τέτοιας προσπάθειας και μιας τέτοιας πεποίθησης. Θα είναι πάντοτε απορίας άξιο το ότι η Αγγλία κατοικείται. Ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει πάνω σε ένα νησί μόνον αν ξεχάσει τι αυτό αντιπροσωπεύει. Τα νησιά ανήκουν στο πριν του ανθρώπου ή στο μετά.

Gilles Deleuze (Συγγραφέας)

Ο γάλλος φιλόσοφος Gilles Deleuze γεννήθηκε το 1925 στο Παρίσι. Δίδαξε φιλοσοφία σε λύκεια (Amiens, Ορλεάνη, Παρίσι) και στα πανεπιστήμια της Σορβόννης (1957-1960), της Λυών (1964-1969) και της Βενσέν (1969-1987). Κατά το διάστημα 1960-1964 διετέλεσε ερευνητής στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας (CNRS). Κυριότερα έργα του: “Difference et repetition” (1968)· “Ο Σπινόζα και το πρόβλημα της έκφρασης” (1969)· “Logique du sens” (1969)· “Ο Αντι-Οιδίπους” (1972, σε συνεργασία με τον Felix Guattari)· “Mille Plateaux” (1980, σε συνεργασία με τον Felix Guattari)· “Le pli-Leibniz et le baroque” (1988)·”Qu’est-ce que la philosophie?” (1992, σε συνεργασία με τον Felix Guattari). Το 1992 επιδεινώνεται σοβαρά η πνευμονική πάθηση από την οποία έπασχε ήδη από το 1968. Στις 4 Νοεμβρίου του 1995 ο Deleuze αυτοκτονεί. Ένα γαλλικό περιοδικό έδωσε τον εξής σύντομο χαρακτηρισμό του Deleuze, που φαίνεται να υιοθέτησε και ο ίδιος: “Ταξίδεψε λίγο, δεν προσχώρησε ποτέ στο κομμουνιστικό κόμμα, δεν υπήρξε ποτέ φαινομενολόγος ούτε χαϊντεγκεριανός, δεν παραιτήθηκε από τον Μαρξ, ούτε απαρνήθηκε τον Μάη του ’68”.

 

Κωνσταντίνος Β. Μπουντάς (Μεταφραστής)