Το έσχατο έρμα

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ Μου είπες: “μύρισε τη νύχτα για μένα” κι εγώ πνίγηκα από την απουσία τόσων φίλων μάτωσα, από χιλιάδες αγκάθια κομμένης απότομα αγάπης ανάμεσα σε νέες πατρίδες και παλιές χρόνια μετά θα αναρωτιόμαστε ποιοι είμαστε πραγματικά και τι από τις ρίζες μας απέμεινε μόνο αναγνωριστικό ετούτη η μυρωδιά της νύχτας που ποτέ δε μπορέσαμε να μοιραστούμε αλλά, κατάσαρκα φυλάττουμε ως Θερμοπύλες καθένας μόνος του σε τόπους ξένους, ξένοι κι εμείς ακατανόητοι, άμαθοι και αφελείς πνιγμένοι, μόνοι για τη στιγμή εκείνη της συνάντησης που ούτε καν προβλέπεται προς το παρόν πως θα υπάρξει