Το αίμα δεν σταματάει ποτέ

“Γιατί θυμόμαστε τα πράγματα με αυτόν τον τρόπο;” – “Από καθαρή μισαλλοδοξία. Είμαστε απορροφημένοι με τους εαυτούς μας και μπερδεύουμε τη ζωή μας με την Ιστορία”. “Ο Τζ. Ε. Χούβερ ακόνισε τις τεχνικές του στη διάρκεια της θεότρελης οικονομικής ανάπτυξης της δεκαετίας του ’20. Κατανοούσε τη μεταφυσική αξία της έννοιας του Εχθρού. Ήξερε πως οι Κόκκινοι προσφέρονταν. Οι γκάνγκστερ διέθεταν γραφικά πειστήρια γνησιότητας στη φαντασία του κοινού, δεν είχαν τη διαστροφική δύναμη των Κόκκινων. Ακολούθησε η οικονομική κρίση. Κινητοποιήθηκε η Αμερικανική Αριστερά. Ο Χούβερ διαισθάνθηκε τη στροφή και αντέδρασε. Μπήκε δυναμικά στη δημόσια αρένα. Διέδωσε το αντικομμουνιστικό μήνυμα και αγνόησε το οργανωμένο έγκλημα. Έγινε εθνικός ήρωας”. (αποσπάσματα από το μυθιστόρημα) “Το αίμα δεν σταματάει ποτέ παντρεύει εκρηκτικά την πραγματικότητα με τη φαντασία και γεννά το μεγαλύτερο αριστούργημα του Τζέημς Ελλρόυ” (Daily Telegraph) “Κανείς δεν αποζημιώνεται από την παράνοια περισσότερο από τον Ελλρόυ. Κανείς δεν τολμάει να αγγίξει τόσο άφοβα τις πιο σκοτεινές στιγμές της αμερικανικής ιστορίας… Η τριλογία έχει τέτοιες φιλοδοξίες που δεν συγκρίνονται με κανένα άλλο έργο σύγχρονου αστυνομικού συγγραφέα. Μόνο ο Ρομπέρτο Μπολάνιο με τις μυστηριώδεις ιστορίες του πλησιάζει την ικανότητα του κ. Ελλρόυ να αναπτύσσει το είδος και να υπονομεύει τις συμβάσεις του”. (The Economist) “Ο Ελλρόυ δεν είναι ένας ρεπόρτερ, αλλά ένας μεγάλος δημιουργός. Η εκδοχή του της Αμερικής της δεκαετίας του ’60 είναι ένας θρίαμβος της φαντασίας, μια εκδοχή αληθινή και εφιαλτική ταυτόχρονα… Η τηλεγραφική του πρόζα, απλή αλλά απόλυτα ελεγχόμενη, είναι τέλεια για την περιγραφή της ακραίας βίας. Το αίμα δεν σταματάει ποτέ είναι ένας εθιστικός, καταθλιπτικός και διασκεδαστικός απολογισμός των όσων διαπράττουν ανόητοι και κακοποιοί πολιτικοί στο όνομα της ….εθνικής ασφάλειας…. Κρίμα που ο Ελλρόυ δεν σχεδιάζει να ασχοληθεί με τη σύγχρονη Αμερική”. (Daily Telegraph) “Σε αρπάζει… σε μεθάει… σε οδηγεί σε μια παρανοϊκή ονειρική κατάσταση. Ένα tour de force στη μάχη για την ψυχή της Αμερικής… Υπάρχουν ισχυρές γυναίκες και αδιανόητες συμμαχίες, υπάρχει δολιότητα και απιστία. Η Τριλογία του Αμερικανικού Υποκόσμου είναι ένα μνημειώδες μυθοπλαστικό έργο, το στυλ του είναι μοναδικό και συναρπαστικό, και οι θεωρίες του για το τι κρύβεται πίσω από τα μεγάλα άλυτα γεγονότα της νουάρ ιστορίας της Αμερικής απόλυτα πιστευτές… Ο Ελλρόυ είναι σίγουρα ένας από τους πλέον γνήσιους και τολμηρούς συγγραφείς εν ζωή. Είναι ένα είδος νονού -με τη μαφιόζικη έννοια- των αμερικανικών γραμμάτων. Κουρνιάζει στη σκεπή σαν ένας σκοτεινός, σκεπτόμενος, νοήμων άγγελος”. (Independent on Sunday) “Μια ματωμένη τομή της Αμερικής… Για μία ακόμη φορά μένουμε κατάπληκτοι μπροστά στο ιδεοληπτικό και λαμπρό μυαλό που τη συνέλαβε”. (Observer) 1968. Ο Μπόμπυ Κέννεντυ και ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ είναι νεκροί. Η Μαφία, ο Χάουαρντ Χιούζ και ο ΤΖ. Έντγκαρ Χούβερ αγωνίζονται να κατακτήσουν την ψυχή της Αμερικής, εμπλέκοντας στις δολοφονικές τους συνωμοσίες τους κολασμένους και εκείνους που πρόκειται σύντομα να κολαστούν. Ουέυν Τέντροου Τζούνιορ: πατροκτόνος, εκτελεστής, μάγειρας της πρέζας, φερέφωνο για όλους, πιστός σε κανέναν. Το ταξίδι του θα τον βυθίσει σε ολοένα βαθύτερο σκοτάδι. Ντουάιτ Χόλλυ: όργανο και διαβολικός συνωμότης του Χούβερ σε φοβερά εγκλήματα. Καθώς η δύναμη του Χούβερ εξασθενεί, η μοίρα του τον σπρώχνει στον Ρίτσαρντ Νίξον και στην αυτοεξόντωση. Ντον Κράτσφηλντ: ένας πιτσιρικάς ιδιωτικός αστυνομικός, ένας ασήμαντος, ένας ηδονοβλεψίας γυναικάς, ανακαλύπτει τυχαία μια ανίερη συνωμοσία που μπορεί να αποδειχτεί ολέθρια για τον ίδιο και για την χώρα. Και οι τρεις άνδρες γοητεύονται από γυναίκες που ανήκουν στο αντίθετο άκρο του πολιτικού και ηθικού φάσματος· και οι τρεις έχουν χάσει την ακεραιότητά τους και στέκονται στο χείλος του γκρεμού. Καθώς όλοι οι αρσενικοί ήρωες του Ελλρόυ βγαίνουν εκτεθειμένοι και λαβωμένοι, οι μόνες που δικαιώνονται και εξιδανικεύονται είναι οι δύο “Κόκκινες” ηρωίδες του, η Κάρεν Σιφάκις, μια κοκκινομάλλα Ελληνοαμερικανίδα καθηγήτρια Πανεπιστημίου που δεν μοιάζει με Ελληνίδα, και η “Κόκκινη Θεά” Τζόαν Κλάιν, η οποία έχει πάρει μέρος στα σημαντικότερα επαναστατικά κινήματα του πλανήτη. Είναι και τα πιο ερωτικά πρόσωπα του βιβλίου. Το μυθιστόρημα πραγματεύεται την εποχή των κοινωνικών και πολιτικών αναστατώσεων του 1968-1972, μετά τις δολοφονίες του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και του Ρόμπερτ Κέννεντυ, το κίνημα για τα δικαιώματα των Μαύρων, τους Μαύρους Πάνθηρες και άλλες οργανώσεις, τα ακροδεξιά αντικομμουνιστικά τρομοκρατικά σχήματα, τον Χάουαρντ Χιουζ και τη Μαφία, τα Παιδιά των Λουλουδιών, τις συνωμοσίες του Εφ Μπι Άι και του Τζ. Ε Χούβερ, την αντικομμουνιστική υστερία, τα πολιτικά και τα οικονομικά παιχνίδια με την Κούβα, την Αϊτή και τον Άγιο Δομίνικο, την άνοδο του Νίξον στην εξουσία και τη δρομολόγηση του σκανδάλου Ουώτεργκεητ. Όπως το “Μεγάλο Πουθενά” του Ελλρόυ υπήρξε ίσως η πιο εμβριθής πολιτική ανάλυση της Αμερικής του ’50 με τον μακαρθισμό, έτσι και το “Αίμα δεν σταματάει ποτέ” αποτελεί ένα βαθύτατο κοινωνικό και πολιτικό σχόλιο για τα χρόνια 1968-1972 μέσα από την ξέφρενη αφήγηση και τη γοητευτική μαεστρία του συγγραφέα.