Το Βυζάντιο στο θέατρο της οικουμένης τον ύστερο μεσαίωνα (1261-1453)

Χαρτογραφώντας τις διαδρομές που χάραξε η ηγεσία των Παλαιολόγων αυτοκρατόρων (1261 – 1453) στην παγκόσμια σκηνή σε αναζήτηση σύγκλισης και συνύπαρξης με τον κόσμο γύρω της, το βιβλίο αυτό επιχειρεί μία ανάλυση του διεθνούς περιβάλλοντος στα συμφραζόμενα του Ύστερου Μεσαίωνα. Για τη σωστή ανάγνωση του χάρτη των διεθνών σχέσεων του Βυζαντίου, η έρευνα αυτή δεν περιορίζεται στις διακρατικές σχέσεις, τις συνθήκες, τη διπλωματική αλληλογραφία και την τεχνική των διπλωματικών σχέσεων. Αντίθετα, προσεγγίζει το πεδίο των διεθνών σχέσεων από μία πολυδιάστατη ιστορική προοπτική και στο ευρύ πλαίσιο του ιστορικού γίγνεσθαι, συνυπολογίζοντας όλα τα διακρατικά φαινόμενα ανεξάρτητα από τη φύση τους: οικονομικά, δημογραφικά κοινωνικά πολιτιστικά, τον γεωγραφικό παράγοντα, καθώς και συλλογικές στάσεις και συμπεριφορές στον χώρο των ιδεών, των νοοτροπιών και των θεσμών.

Σοφία Μεργιαλή-Σαχά (Συγγραφέας)

Αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με ειδίκευση στις βυζαντινές και στις νεοελληνικές σπουδές (1984). Υποστήριξε τη διατριβή της στη Σορβόννη (Paris-I) υπό την εποπτεία του Paul Lemerle και της Hélène Ahrweiler.

Διετέλεσε υπότροφος στο Dumbarton Oaks Center for Byzantine Studies (Harvard University) (1996-1997).
Δίδαξε βυζαντινή ιστορία και πολιτισμό στα πανεπιστήμια Κρήτης (1993-1996), Πατρών (2005-2006), Θεσσαλονίκης (2005-2006) και Ιονίου (2007-2011).
Από το 2012 διδάσκει στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Υπήρξε μέλος των επιστημονικών εταιρειών Byzantine Studies Conference (1997-2002) και Canadian Committee of Byzantinists (1998-2002). Είναι επίσης μέλος της Ελληνικής Ιστορικής Εταιρείας, της Ελληνικής Επιτροπής Βυζαντινών Σπουδών και της Εταιρείας Έρευνας των Σχέσεων του Μεσαιωνικού και Νέου Ελληνισμού με τη Δύση. Έχει συμμετάσχει σε συνέδρια και έχει δώσει διαλέξεις στην Ελλάδα, στις ΗΠΑ και στον Καναδά.
Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα εντοπίζονται στην εκπαίδευση, στη διπλωματία, στις μορφές κοινωνικής παρέκκλισης, στις πολιτισμικές σχέσεις Βυζαντίου και αναγεννησιακής Ιταλίας, στην πειρατεία, στο δουλεμπόριο και σε άλλα θέματα της ύστερης βυζαντινής περιόδου (11ος-15ος αιώνες).
Οι δημοσιεύσεις της περιλαμβάνουν το L’enseignement et les lettrés pendant l’époque des Paléologues, 1261-1453 (Αθήνα, 1996) και σειρά επιστημονικών άρθρων σε περιοδικά και σε συλλογικούς τόμους.