Το γραμματοκιβώτιο

Ιούλιος. Ανηφόριζα τον δρόμο για το σπίτι και σκεφτόμουν: “δουλειά-δουλεία-επιβίωση” αυτό ήταν το όνειρό μου; Η ζέστη ήταν αφόρητη, οι αναθυμιάσεις απ’ τα σκουπίδια μ’ έπνιγαν… Ξαφνικά μια εικόνα προβάλλει μπροστά μου. Πασχαλιές! Η ψυχή μου πλημμύρισε ευφορία… Μόλις μπήκα στο σπίτι, πήρα ένα τετράδιο και άρχισα να γράφω. Ήταν σαν έκλαμψη! Δεν είχα κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου, το άρωμα της πασχαλιάς με οδηγούσε. Το ταξίδι μέσα στον Χρόνο είχε αρχίσει. Βρέθηκα στην Θράκη στο τέλος της δεκαετίας του ’50, μια εποχή που σημάδεψε την Ελλάδα: Σχέδιο Μάρσαλ, αμερικανική “βοήθεια”, φτώχεια, μετανάστευση, Μικρός Ήρωας… Οι μνήμες της Κατοχής, και του Εμφυλίου ήταν νωπές ακόμη. Το Γραμματοκιβώτιο δεν είναι νοσταλγία του παρελθόντος -άλλωστε η κάθε εποχή, η κάθε ηλικία έχει τη δική της ομορφιά. Είναι η καταγραφή μιας εποχής μέσα από την καθημερινή ζωή μιας έφηβης, της ηρωίδας-αφηγήτριας. Ένα κορίτσι που αγαπά τα βιβλία, που ονειρεύεται χώρες μακρινές, που αλληλογραφεί με πολλά παιδιά από το εξωτερικό ποθώντας να γνωρίσει καινούριους ανθρώπους, καινούρια μέρη…Τα γράμματα ήταν ο κόσμος της. Ένας κόσμος δίχως σύνορα, γεμάτος όνειρα κι ελπίδες.