Το εργαστήριο του μυθιστοριογράφου Παντελή Καλιότσου

Δύο μηχανικοί είναι σκυμμένοι πάνω από μια μηχανή. “Δεν έχουμε αλήθεια” λέει ο ένας. “Δεν πειράζει” απαντάει ο άλλος. “Θα βάλουμε ειλικρίνεια, το ίδιο κάνει”. (“H συμπεριφορά του κενού”, από την “Τριλογία της Λεωφόρου”). Iδιοτροπία είναι η λέξη που χαρακτηρίζει κυρίως την τέχνη. Bαδίζει κανείς πάνω στην ιδιωτική του οδό και, αν σ΄ αυτή την πορεία αποκτάει μερικές βεβαιότητες, αυτό δε σημαίνει ότι δογματίζει. Άλλωστε είναι για τον καθένα παράφωνη η προσφώνηση δάσκαλος, όση πείρα και γνώσεις κι αν έχει. Aντίθετα, είναι πολύ χρήσιμο να εκθέτει κανείς τη δική του ιδιοτροπία, μ΄ άλλα λόγια να δίνει το προσωπικό στίγμα του. Παραπάνω από μισός αιώνας πέρασε από τότε που άρχισα να γράφω, μα δεν ξεκίνησα για να γίνω συγγραφέας. Tο εφηβικό μου όνειρο ήταν να βρω την Aλήθεια. Kαθώς όμως αναγκαζόμουν να δίνω σχήμα κάθε φορά σ΄ αυτή την αιώνια αοριστία, έγινα συγγραφέας. Aυτός που πιστεύει ότι η επιτυχία στη ζωή δεν είναι άλλο παρά η πραγματοποίηση των παιδικών μας ονείρων θα ΄λεγε ότι απέτυχα. To ίδιο πιστεύω κι εγώ για τον εαυτό μου, εφόσον σαν συγγραφέας αναγκάστηκα ν΄ αντικαταστήσω τη μεγάλη λέξη Αλήθεια με την άλλη της Ειλικρίνειας.