Το κεφάλι μου να δείξεις στο λαό

Στην καρδιά της «Τρομοκρατίας» (1793-1795), της πιο σκοτεινής περιόδου της Γαλλικής Επανάστασης, όταν η γκιλοτίνα έκοψε πολλά κεφάλια, διάσημα και μη. Οι τελευταίες ώρες της Μαρίας-Αντουανέτας, του Ζορζ Νταντόν, του Αντουάν Λαβουαζιέ, της Σαρλότ Κορντέ, του Μαξι-μιλιανου Ροβεσπιέρου. Δέκα συγκινητικές ιστορίες που συνθέτουν ένα συναρπαστικό σύνολο. «Μετά, έζησε το μαρτύριό του όπως ο Ιησούς με το ακάνθινο στεφάνι, χωρίς να υπάρχει Σίμων Κυρηναίος να τον βοηθήσει να σηκώσει το σταυρό, υπό τις λοιδορίες ενός πλήθους που δεν ήταν ποτέ τόσο πολυάριθμο, ενός έξαλλου πλήθους που έβλεπε τα κάρα να τραντάζονται, άκουγε το τρίξιμο των τροχών στο πλακόστρωτο, χειροκροτούσε ζωηρά. Μπροστά στον οίκο των Ντυπλέ, όπου ο Ροβεσπιέρος είχε περάσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του, η πομπή σταμάτησε. Ένα παιδί δέκα χρονών, ίσως δώδεκα, βούτηξε μια σκούπα σ’ έναν κουβά γεμάτο με αίμα βοδιού και ράντισε την πόρτα του σπιτιού. Και ο Ροβεσπιέρος, ήδη χλομός, άσπρισε στην κυριολεξία, έκλεισε τα μάτια κι έσκυψε το κεφάλι, για να μη δει κανείς τα δάκρυα που πάσχιζε να συγκρατήσει. Ούτε στο ικρίωμα νοιάστηκε να πει έναν καλό λόγο. Δεν είναι όλοι Δαντόν. Η λεπίδα έπεσε, και, μαζί της, η αυλαία αυτής της μεγάλης παράστασης που ήταν η Επανάσταση.» «Εδώ και πολύ καιρό, η φράση την οποία ο Δαντόν απηύθυνε στον δήμιό του, πάνω στο ικρίωμα, με σαγήνευσε: ‘‘Το κεφάλι μου να δείξεις στο λαό. Αξίζει τον κόπο’’. Σιγά σιγά, αυτή η σαγήνη μ’ έκανε ν’ αναζητήσω τις τελευταίες φράσεις που ξεστόμισαν οι καταδικασμένοι στη γκιλοτίνα. Και, κατά τη διάρκεια της Επανάστασης, το περιβόλι ήταν περίπου ανεξάντλητο.»

François-Henri Désérable (Συγγραφέας)

Ο Φρανσουά-Ανρί Ντεζεράμπλ (François-Henri Désérable) γεννήθηκε το 1987 στην Αμιέν (Γαλλία). Άρχισε να γράφει στην ηλικία των δεκαοκτώ και δημοσίευσε την πρώτη του συλλογή διηγημάτων στα είκοσι, αποσπώντας το πρώτο του λογοτεχνικό βραβείο. Δύο χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε τη μυθιστορηματική βιογραφία του Εβαρίστ Γκαλουά, ιδιοφυούς μαθηματικού του 19ου αιώνα που σκοτώθηκε στα είκοσι ένα του σε μονομαχία. Συνέχισε με τη συγγραφή της αναζήτησης ενός λογοτεχνικού ήρωα του Ρομέν Γκαρί, Ένας κύριος Πιεκελνί, βιβλίο που ήταν υποψήφιο για το Βραβείο Goncourt. Το Αφέντρα και κυρά μου τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο Μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας.

(Πηγή: “Εκδόσεις Opera”, 2023)

 

 

Αχιλλέας Κυριακίδης (Μεταφραστής)

Ο Αχιλλέας Κυριακίδης γεννήθηκε το 1946 στο Κάιρο. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει εκδώσει εννέα βιβλία με διηγήματα, μικρά πεζά και δοκίμια (κινηματογραφικά και φιλολογικά), έχει γράψει τρία σενάρια που γυρίστηκαν σε ισάριθμες κινηματογραφικές ταινίες μεγάλου μήκους, και έχει σκηνοθετήσει επτά ταινίες μικρού μήκους σε δικά του σενάρια. Κυκλοφορούν πάνω από σαράντα πέντε μεταφράσεις του έργων συγγραφέων όπως ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες, ο Ζορζ Περέκ, ο Ρεϊμόν Κενό, ο Λουίς Σεπούλβεδα, ο Αλφρέντ Ζαρί, ο Ρολάν Τοπόρ, ο Άντριου Κρούμι, ο Ζαν Εσενόζ, ο Κάρλο Φραμπέτι κ.ά. Το 2004 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για τις “Τεχνητές αναπνοές”, το 2006 με το Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης, για τη μετάφραση των πεζογραφικών “Απάντων” του Χόρχε Λουίς Μπόρχες (στην οριστική έκδοση των “Ελληνικών Γραμμάτων” -η απονομή έγινε το 2007), την επόμενη χρονιά με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη Μετάφρασης, στο πλαίσιο των Καβαφείων 2007, και το 2009 με το Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης Γαλλόφωνης Λογοτεχνίας του ΕΚΕΜΕΛ, για τη μετάφραση του μυθιστορήματος “Στο cafe της χαμένης νιότης” του Πατρίκ Μοντιανό.