Το κοινοβούλιο του ανθρώπου

Με την υπογραφή του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών το 1945, τα πιο ισχυρά κυρίαρχα έθνη-κράτη του κόσμου δημιούργησαν, για πρώτη φορά, έναν αυτόνομο οργανισμό, με σκοπό «να σώσουν τις ερχόμενες γενιές από τη μάστιγα του πολέμου [και] να διακηρύξουν και πάλι την πίστη τους στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα». Εξήντα χρόνια αργότερα, ο ΟΗΕ συνεχίζει να ακολουθεί με πείσμα αυτή την εντολή. Στο βιβλίο “Το κοινοβούλιο του ανθρώπου”, ο Πολ Κένεντι εξηγεί τις ρίζες και τις λειτουργίες του ΟΗΕ, ενώ παράλληλα ρίχνει μια αντικειμενική ματιά στην προηγούμενη αποτελεσματικότητά του και αποτιμά κατά πόσο θα ανταποκριθεί στις προκλήσεις του σημερινού και του αυριανού κόσμου. Ο Κένεντι αναδεικνύει το ουσιώδες από τον “κυκεώνα” των πολλών επιτροπών και οργάνων του ΟΗΕ και δείχνει με ποιο τρόπο τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας -οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ρωσία, η Κίνα και η Γαλλία- ξεπέρασαν μερικές φορές τον πολιτικό ανταγωνισμό, για να προσφέρουν βοήθεια κατά τη διάρκεια παγκόσμιων ανθρωπιστικών κρίσεων, αλλά και με ποιο τρόπο η έλλειψη συνεργασίας μεταξύ τους υπονόμευσε πρωτοβουλίες για τις εκπομπές αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, για παράδειγμα, ή για τον αντίκτυπο της παγκοσμιοποίησης στα αναπτυσσόμενα έθνη. Ο Κένεντι περιγράφει τον ΟΗΕ ως ελαττωματικό, συχνά εξαρτώμενο από τις ιδιοτροπίες ισχυρών εθνικών κυβερνήσεων ή τις αδυναμίες μεμονωμένων αξιωματούχων, αλλά, σε τελική ανάλυση, απαραίτητο. Μπορεί ο κόσμος να κυβερνηθεί με συμφωνίες και όχι με διαμάχες μεταξύ εθνών; Το βαθιά ώριμο βιβλίο του Κένεντι μας επιτρέπει να σκεφτούμε εκ νέου για μερικά από τα μεγάλα διεθνή ζητήματα της εποχής μας.