Το κορίτσι που δεν θυμόταν πότε φόρεσε την πανοπλία

– Ξέρεις γιατί είναι τόσο μεγάλοι και φουσκωτοί οι δράκοι μας, Οφηλία; Γιατί είναι γεμάτοι λόγια που δεν ειπώθηκαν, φωνές που δεν βγάλαμε όταν πονέσαμε. Ό,τι δεν λέγεται φουσκώνει τον δράκο. Γι’ αυτό, όταν καταφέρουμε να μιλήσουμε, ο δράκος ξεφουσκώνει και χωράει καλύτερα μέσα μας. – Και φεύγει κάποια στιγμή; – Δεν νομίζω. Απλώς μικραίνει και κάνει χώρο στον επόμενο που θα φυτρώσει μέσα μας. Με τα μικρά δρακάκια μας μαθαίνουμε να ζούμε. Ένα κορίτσι που αισθάνεται ότι υπάρχει μόνο όταν προσφέρει στους άλλους προσπαθεί να θυμηθεί πότε φόρεσε τη λευκή πανοπλία του. Ένα άλογο που το τρομάζει το παρελθόν του, μια γάτα που θέλει να λυτρωθεί από το δικό της παρελθόν κι ένα γέρικο τσοπανόσκυλο που δεν ξεχνά πώς σώθηκε. Μια ιδιόμορφη παρέα που ξεκινά ένα περιπετειώδες ταξίδι αναζητώντας τον καθρέφτη που θα τους αποκαλύψει τα μυστικά του παρελθόντος και θα τους δώσει, ίσως, απαντήσεις σε όσα τους απασχολούν. Μια ιστορία για το σύνδρομο του Λευκού Ιππότη, για τους δράκους μέσα μας και για την ανάγκη μας να θεραπεύσουμε το τραύμα μας και να ξεφορτωθούμε τις πανοπλίες που μας έχουν φορτώσει.

Μάγια Δεληβοριά (Συγγραφέας)

Η Μάγια Δεληβοριά γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε δημοσιογραφία στο Εργαστήρι Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας, Θεατρολογία στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Αθήνας, όπου και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές της, και κλασικό τραγούδι και πιάνο στο Αττικό Ωδείο. Επίσης, παρακολούθησε μαθήματα σε θερινά τμήματα του Πανεπιστημίου της Λιόν και της Βαρσοβίας ως υπότροφος της πολωνικής κυβέρνησης. Εργάζεται στην πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, δημόσια και ιδιωτική, από το 1995, διδάσκοντας θεατρική αγωγή σε παιδιά και εφήβους. Έχει συνεργαστεί με το Κέντρο Έρευνας και Πρακτικών Εφαρμογών του Αρχαίου Δράματος “Δεσμοί”, το Υπουργείο Παιδείας, τους Δήμους Βύρωνα και Ηλιούπολης, τη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς, τον Απόδημο Ελληνισμό, την Παιδική Σκηνή “Αεροπλοΐα”, το Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής Παιδιού και Εφήβου, τα εκπαιδευτήρια “Ζώη” και “Σύγχρονη Παιδεία” και το περιοδικό Νέα Οικολογία. Έχει τιμηθεί με τρία Κρατικά Βραβεία θεατρικών έργων για παιδιά. Το πρώτο θεατρικό έργο της με τίτλο “Ο ιππότης της αγάπης” έλαβε μέρος στο Διεθνές Φεστιβάλ Νέων Συγγραφέων στο Βερολίνο (Ιnterplay Europe) τον Μάιο του 1998 και στην Αυστραλία το 1999, ενώ το 2002 απέσπασε το Α΄ Κρατικό Βραβείο. Το 2008, “Η αλφαβήτα της εφηβείας” κέρδισε το Β΄ Κρατικό Βραβείο και εύφημη μνεία από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά. Το 2009, το έργο της “Αδέρφια ενωμένα, ποτέ νικημένα” απέσπασε το Γ΄ Κρατικό Βραβείο. Επίσης, “Η αλφαβήτα της εφηβείας” έχει αποσπάσει το Βραβείο καλύτερου βιβλίου για μεγάλα παιδιά από το ελληνικό τμήμα της ΙΒΒΥ- Κύκλος Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (2012) και εντάχθηκε στη λίστα των White Ravens της Διεθνούς Βιβλιοθήκης Νεότητας του Μονάχου (2012). Είναι παντρεμένη και μητέρα τριών παιδιών.