Το κρασί του έρωτα

Ο Αφεντάκης Πρωτόγερος είναι ο αδιαμφισβήτητος κρασοβασιλιάς, ο υμνητής της ρετσίνας. Αδηφάγος της ηδονής, ανοίγει το κονάκι του σε συμπόσια και άκρατες, μέχρι τελικής πτώσεως, κρασοκατανύξεις. Για να σβήνει την ακόρεστη ηδονική του δίψα μετατρέπει το αρχοντικό του σ’ ένα ιδιότυπο χαρέμι, όπου τριγυρίζουν ψυχοκόρες, τις οποίες φέρνει τάχατε να βοηθούν στις δουλειές τη γυναίκα του. Την παντοδυναμία του Αφεντάκη και της ρετσίνας γκρεμίζει ο γιος του Αντρέας. Αρώματα, γέλια, τραγούδια γάμων και πανηγυριών, ο λάγνος ήχος των φιλημάτων πίσω από τα φυλλώματα, ο συριγμός του μούστου στα βαρέλια ζυμώνονται μέσα του και δημιουργεί τον προσωπικό του οίνο με την ονομασία “Αμπελουργός”. Κι όταν μπαίνει στη ζωή του η Κασταλία, η γυναίκα-σελήνη, η γυναίκα-οπτασία, δημιουργεί το δεύτερο κρασί με τ’ όνομά της. Ακολουθεί ο “Ίμερος”, το κρασί του έρωτα και του πάθους, και τελευταίο το “Ποίημα”, το πιο συγκλονιστικό, όπου εμπεριέχεται το όλον της ζωής, έως κι αυτός ο θάνατος και το πέραν απ’ αυτόν.