Το μοιραίο άλμα

4 Φεβρουαρίου 1912. Σχεδόν ξημερώματα. Περικυκλωμένοι από ένα πλήθος περίεργων, δυο ρεπόρτερ αρχίζουν να κινηματογραφούν. Επάνω ψηλά, στον πρώτο όροφο του Πύργου του Άιφελ, ένας άνδρας τοποθετεί το πόδι του πάνω στο κιγκλίδωμα. Θέλει να δοκιμάσει μια εφεύρεση: το αλεξίπτωτό του. Τον είχαν προειδοποιήσει ότι δεν θα επετύγχανε. Πράξη αγάπης; Τρελή, απελπισμένη απόφαση; Έχει ένα όνειρο και κανείς δεν θα μπορέσει να τον σταματήσει. Το άλμα και ο θάνατός του που κινηματογραφήθηκαν απευθείας, αποτελούν μια από τις πρώτες λήψεις που έγιναν με κάμερα. Στοιχειωμένος από τις εικόνες αυτής της πτώσης, ο Ετιέν Κερν, εγκιβωτίζει στην πραγματική ιστορία του Φραντς Ράιχελτ, ράφτη γυναικείων ενδυμάτων από τη Βοημία, τις αναμνήσεις των δικών του εκλιπόντων.Από το χαρούμενο Παρίσι της Μπελ Επόκ στο σημερινό, μεταξύ πίστης στην πρόοδο και πειρασμού της καταστροφής, αυτό το πρώτο, άκρως συναρπαστικό μυθιστόρημα, διερευνά το μέρος της ελπίδας που ο καθένας φέρει μέσα του, καθώς και το αποτύπωμα που άφησαν εκείνοι που αποδήμησαν εις Κύριον.

Étienne Kern (Συγγραφέας)

Γεννημένος το 1983, ο Ετιέν Κερν ζει και εργάζεται στη Λυών. Είναι συγγραφέας πολλών αξιοσημείωτων λογοτεχνικών δοκιμίων, μεταξύ των οποίων Μια ιστορία του μίσους των συγγραφέων (Flammarion, 2009, από κοινού με την Anne Boquel) και του Το Εσύ και το Εσείς: Η γαλλική τέχνη να περιπλέκεις τα πράγματα (Flammarion, 2009). (Πηγή: “Εκδόσεις Ρώμη”, 2022)

 

Ιωάννα Αβραμίδου (Μεταφραστής)

Η Ιωάννα Αβραμίδου γεννήθηκε στη Δράμα, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Σπούδασε φιλολογία στο ΑΠΘ, γλωσσολογία στο Πανεπιστήμιο του Τύμπινγκεν στη Γερμανία και μετάφραση στη Σχολή Μετάφρασης και Διερμηνείας της Κέρκυρας. Μιλάει γαλλικά, γερμανικά, αγγλικά, ιταλικά και ισπανικά. Εργάστηκε από το 1980 έως το 2001 στην Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Βρυξέλλες απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε πρόωρα. Έκτοτε ασχολείται με τη μετάφραση λογοτεχνικών και φιλοσοφικών κειμένων. Μεταξύ των δημοσιεύσεών της, τα έργα των: Βάλτερ Μπένγιαμιν, “Τα παιδικά χρόνια στο Βερολίνο το 1900” (Άγρα), Ζαν-Πιερ Ντυπυί, “Ελάσσων μεταφυσική των τσουνάμι” (Άγρα), Πάουλ Τσέλαν, “Μήκων και μνήμη” (Νεφέλη), Τζον Φέλστινερ, “Πάουλ Τσέλαν. Ποιητής, Επιζών, Εβραίος” (Νεφέλη), Λέοναρντ Κοέν, “Το βιβλίο του πόθου” (Ιανός), Μάρτιν Χάιντεγκερ, “… Ποιητικά κατοικεί ο άνθρωπος…” και “Λόγος, μοίρα, αλήθεια” (Πλέθρον), Γκέοργκ Τρακλ, “Η γαλάζια ψύχωση” (Σαιξπηρικόν), Ζαν Μπωφρέ, “Χαίλντερλιν και Σοφοκλής” (Σαιξπηρικόν), Ζωρζ Νταριέν, “Μπιριμπί” (Κατσάνος), Πάουλ Τσέλαν, “Το γλωσσικό πλέγμα” (Άγρα), Μάριο Λέις, “Λένι Ρίφενσταλ” (Μελάνι), Ζαν-Μπατίστ Μποτύλ, “Η σεξουαλική ζωή του Καντ” (Νεφέλη), Γκέοργκ Τρακλ, “Ποιήματα” (μετάφραση, επίμετρο και σημειώσεις, Νησίδες), Ζωρζ Ρόντενμπαχ, “Μπρυζ, η νεκρή” (Σαιξπηρικόν), Χανς Φαλλάντα, “Και τώρα, ανθρωπάκο;” (Gutenberg), Μαξ Πόρτερ, “Η θλίψη είναι ένα πράγμα με φτερά” (Πόλις), Λάσλο Κρασναχορκάι “Πόλεμος και πόλεμος”, “Η μελαγχολία της αντίστασης” και “Το τανγκό του Σατανά” (Πόλις).