Το ξόρκι της Μεριντιάνα

Η Μεριντιάνα έζησε μαζί με τον Σύλβεστρο Β΄, Πάπα της Ρώμης, μέχρι τον θάνατό του. Δεν την άφησαν να παρακολουθήσει την κηδεία του. Την κυνήγησαν. Εκείνη φορώντας μαύρα ρούχα υπέμεινε τις απειλές, τις λοιδορίες, τις ύβρεις. Στάθηκε δίπλα του μέχρι το τέλος. Γιατί την είπαν δαιμόνισσα; Η γυναίκα του ήταν. Αυτή, που δεν μπορούσε να παντρευτεί. Αυτή, που την αγαπούσε και τον αγαπούσε. Που τον στήριξε. Που τον ανέβασε ψηλά όχι με μάγια. Με την αγάπη της, με το μυαλό της. Ανοίγει με μεγαλόπρεπες κινήσεις το βιβλίο. Σκίζει το κάλυμμα στο πίσω μέρος του και βγάζει έναν πάπυρο που ήταν κρυμμένος εκεί, από το 1470. Η φωνή της ένα βουητό. Μια κραυγή. «Είμαι η Αγκράτ Μπατ Μαχλάτ. Επάκουσόν μου, Κύριε. Είμαι η Λίλιθ. Σου το όνομα το τετραγράμματον. Είμαι η Εισέθ Ζεναμίμ. Σου το όνομα το επταγράμματον. Είμαι η Νοαμάχ. Δια την αρμονία των επτά φθόγγων». Κάπου στον ουρανό, στον αέρα, στα νερά, στα τάρταρα, οι κραυγές ενώνονται. Γίνονται μια φωνή. Δυνατή. Απόκοσμη.

Νίκος Ε. Δεληβοριάς (Συγγραφέας)

Ο Νίκος Δεληβοριάς γεννήθηκε στην Αθήνα πριν πολύ καιρό κι έμαθε γράμματα στην ίδια πόλη. Τελειώνοντας το Γυμνάσιο στη Νέα Σμύρνη, έφυγε στη Γερμανία, στο τότε Δυτικό Βερολίνο όπου σπούδασε Σκηνοθεσία κινηματογράφου, Θεατρολογία, Ιστορία Τέχνης και Διαφήμιση.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα δούλεψε σαν μεταφραστής για πολλούς και μεγάλους εκδοτικούς οίκους, όπως ο Οδυσσέας, το Πλέθρο, η Εστία, το Μεταίχμιο, ο Εξάντας, ο Κέδρος και άλλους. Δούλεψε επίσης στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, όπου δημιούργησε μια σειρά από ντοκιμαντέρ. Δυστυχώς τα περισσότερα από αυτά χάθηκαν, επειδή η ΕΡΤ τα έσβησε για να γράψει άλλα.

Επειδή αγαπά το Βυζάντιο, δημιούργησε την Ένωση Πόλεων με μεσαιωνικά κάστρα, η οποία όμως ηττήθη κατά κράτος, από το κράτος, και έκτοτε περιμένει τον μαρμαρωμένο βασιλιά να την αναστήσει. Δούλεψε επίσης στην Ομοσπονδία εκδοτών-βιβλιοπωλών και στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, όπου είχε την τύχη να λάβει μέρος στην Έκθεση Βιβλίου της Φραγκφούρτης, όταν η χώρα μας ήταν τιμώμενο μέλος.

Τέλος, επειδή αγαπά το καλό φαγητό, άνοιξε το εστιατόριο «Στου Δεληβοριά», όπου παρέθετε φαγητά φτιαγμένα με παραδοσιακές συνταγές και με βυζαντινές ονομασίες.

Κάποια στιγμή, όταν γεννήθηκε η εγγονή του, αποφάσισε να αρχίσει να γράφει παραμύθια. Ή μυθιστορίες. Και για να της δείξει την αγάπη του, οι μυθιστορίες αυτές είναι αισθηματικές και αφιερωμένες στις γυναίκες. Ή, τα κορίτσια.
Η Λίλιθ είναι το πρώτο μυθιστόρημα μιας τριλογίας κι είναι αφιερωμένη στις γυναίκες του Κουρδιστάν. Το μυθιστόρημα «Φόνοι σε σχήμα σταυρού» είναι το δεύτερο μυθιστόρημά του. «Το ξόρκι της Μεριντιάνα» είναι το τρίτο του μυθιστόρημα κι είναι αφιερωμένο στις γυναίκες.

(Πηγή: “Εκδόσεις Αγγελάκη”, 2022)