Το ξύπνημα της μαριονέτας

Μια νέα γυναίκα αιμόφυρτη μέσα στα λασπόνερα, μια μαριονέτα με σπασμένα τα σκοινιά της. Μπρος στον γκρεμό της απώλειας, άρπαξε το χέρι με το μεγαλύτερο τίμημα, αυτό του κουκλοπαίχτη της. Η Χιονάτη δεν υπάρχει πια, οι κορδέλες της θυσία στη ματαιοδοξία ενός Ντον Τζοβάνι, τόσο μεγάλου όσο και τιποτένιου. Ένα παζλ η ζωή της, διαλυμένο από το βίαιο πέρασμα ενός αδίστακτου πορθητή. Γιατί η βία έχει πολλά πρόσωπα. Εμπόλεμη ζώνη το μυαλό της, με θύμα την πολύτιμη μνήμη. Ποια είναι; Από ποιο παραμύθι ξεπήδησε σαν γητεμένη βασιλοπούλα; Ποιο δηλητήριο τής στέρησε τον ίδιο της τον εαυτό; Μα όσα μας πονούν, όσα μας γλυκαίνουν, όσα μας σημαδεύουν είναι πάντα η ουσία της ύπαρξής μας. Η μουσική της, η μεγάλη της αγάπη, δεν αφήνει κανένα συναίσθημα κρυμμένο. Όμως, αρκεί για να απαλύνει τον πόνο, την ορφάνια, την προδοσία; Η τέχνη υπήρξε ο δούρειος ίππος της άλωσής της. Η τέχνη που, όταν έχει απάντησή της τον άνθρωπο, όπως στη ζωγραφιά ενός άστεγου ή στα καρέ ενός φακού εστιασμένου στη ζωή, γίνεται ξίφος που κόβει κάθε γόρδιο δεσμό και απελευθερώνει. Γιατί κάποτε τα προσωπεία εγκαταλείπουν το θίασο και είναι η ώρα η μαριονέτα να ξυπνήσει και να ξεκινήσει από την αρχή. Πώς θα λυθούν τα μάγια; Πώς θα δαμάσει το παρελθόν; Πώς θα απαλλαγεί από τα σκοινιά της εξάρτησής της; Πώς θα συνθέσει τη δική της συμφωνία στα πλήκτρα μιας καινούργιας ζωής;

Μαίρη Πίσια (Συγγραφέας)

Η Μαίρη Πίσια γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Είναι παντρεμένη και έχει δυο γιους.
Σπούδασε Μεσαιωνική και Νεοελληνική Λογοτεχνία στη Φιλοσοφική Ιωαννίνων και εργάζεται ως εκπαιδευτικός από το 1990. Το 2009 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο χώρο του βιβλίου με τη συμμετοχή της στη συλλογή διηγημάτων «7 ψυχές 7 ζωές».
Το 2011 και το 2012 δύο θεατρικά της παρουσιάστηκαν στο διεθνές φεστιβάλ του θεάτρου Πέτρας και στα πολιτιστικά δρώμενα του δήμου Ιλίου (Μελίνα Μερκούρη). Το 2012 εκδίδεται το πρώτο προσωπικό της έργο, η συλλογή παραμυθιών «Τρεις δράκοι, μα τι δράκοι!», και το 2014 η συλλογή διηγημάτων της, με θέμα το παιδί στη σύγχρονη εποχή, «Ζωή σε δέκα καρέ». Το πρώτο της μυθιστόρημα «Στη δίνη του ονείρου» εκδόθηκε το 2016. Το 2018 συμμετείχε στη συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Σχολείο».
Τον ίδιο χρόνο διακρίνεται με το πρώτο βραβείο στον πανελλήνιο ποιητικό διαγωνισμό του Δήμου Σκοπέλου «Καισάριος Δαπόντες» κι αυτό είναι το έναυσμα για την έκδοση της πρώτης ποιητικής της συλλογής «Ιριδίζουσες σιωπές» το 2020.
Το δεύτερο μυθιστόρημά της «Τζιβαέρι μου» κυκλοφορεί τον ίδιο χρόνο, ενώ το 2021 ακολουθεί το μυθιστόρημα «Χάπι end». Την επόμενη χρονιά, το 2022, συμμετέχει στο συλλογικό έργο με τίτλο «Ανθρώπινες σχέσεις, ένα σχολείο που δεν τελειώνει ποτέ».
Με το νέο της μυθιστόρημα, «Το ξύπνημα της μαριονέτας», θέλει να δείξει πως ο δάσκαλος διδάσκει πρώτα με το ήθος του και πως η τέχνη επιβάλλεται να στοχεύει στην ανύψωση και τον εξανθρωπισμό μέσα από την ελεύθερη έκφραση και την αγάπη για κάθε μοναδική προσωπικότητα.

(Πηγή: “Εκδόσεις Όταν”, 2023)