Το ουράνιο τόξο άλλαξε χρώμα

Μια καλόκαρδη γιαγιά που δεν ακούει και πολύ καλά, μαζεύει όλα τα παιδιά της γειτονιάς και τους αφηγείται τις πιο περίεργες ιστορίες…! Να, μια μέρα ας πούμε σαν τις άλλες, έγινε ξάφνου ο κόσμος… μπλε! Έτσι, επειδή το ευχήθηκε ένα μικρό αγόρι που του άρεσε πολύ το μπλε. Βυθίστηκαν όλα στον ωκεανό και το μόνο που έβλεπε ο κόσμος ήταν… το νερό! Τι να συνέβη άραγε μετά… Τα πολύχρωμα παραμύθια απευθύνονται σε όλα τα παιδιά, μεγάλα και μικρά, και μας διδάσκουν μαθήματα διαπολιτισμικότητας, συμπερίληψης, ισότητας, αλληλεγγύης, συντροφικότητας και πολυμορφίας κάνοντάς μας να αγαπήσουμε και να πιστέψουμε στην αξία της διαφορετικότητας και του πλουραλισμού. Ο κόσμος μας είναι πολύχρωμος και αυτή είναι η ομορφιά του! Αυτό είναι το φωτεινό μήνυμα που θέλει να περάσει η καλόκαρδη γιαγιά. Τα παιδιά τη λατρεύουν. Εσείς; Τι λέτε λοιπόν; Είστε έτοιμα να ταξιδέψετε με τη φαντασία σας μαζί της;

Ειρήνη Καρπαδάκη (Συγγραφέας)

Η Ειρήνη Καρπαδάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στα πανέμορφα Χανιά της Κρήτης. Σπούδασε στην σχολή Επιστημών Αγωγής στο τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης στο Ρέθυμνο. Για ένα χρόνο έζησε και σπούδασε σε μια επαρχιακή πόλη της Τσεχίας από όπου κατάφερε να ταξιδέψει σε διάφορες χώρες της Ευρώπης και στη Μεγάλη Βρετανία όπου και εργάστηκε για ένα καλοκαίρι σε παιδική κατασκήνωση. Ανήκει κι αυτή στη γενιά των νέων που επιλέγουν την μετανάστευση ως την ύστατη έκφραση της κοινωνικοποκιτικής τους διαφωνίας με την Ελλάδα, των νέων που δεν χωρά το νου τους ο τόπος και δεν κατάφεραν ακόμη να διευρύνουν αρκετά τα νοητά όριά του ώστε να χωρά όχι μόνο αυτούς, αλλά και κάθε άλλο πλάσμα που έτυχε να πατήσει αυτά τα εδάφη. Είτε λέγονται πρόσφυγες, είτε μετανάστες, είτε οτιδήποτε άλλο. Αγαπάει και πιστεύει τόσο πολύ στα παιδιά, που δεν θέλει με τίποτα να εργαστεί ως δασκάλα σε ένα σχολείο σήμερα, εφόσον τα σχολεία έχουν μείνει στο χτες ενώ θα έπρεπε να προετοιμάζονται για το αύριο. Πιστεύει ότι τα εκπαιδευτικά συστήματα όλου του κόσμου χρειάζονται ριζική μεταβολή ανάλογη με τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες. Θα παλεύει πάντοτε για ζωή και όχι για επιβίωση.