Το παλτό

“Το παλτό”, το σπουδαιότερο διήγημα -κατά τους κριτικούς- του Νικολάι Γκόγκολ γράφτηκε το 1839, και η ιστορία διαδραματίζεται σε κάποιο υπουργείο της τσαρικής Ρωσίας, και με ήρωα έναν χαμηλόβαθμο υπάλληλο της κρατικής γραφειοκρατίας. Απεικονίζοντας, ο Γκόγκολ, κωμικά το “απάνθρωπο” αυτό περιβάλλον, έκανε πιο “ανθρώπινο” το θύμα του (τον παραδοσιακό ήρωα – τον δημόσιο υπάλληλο), λύνοντας με αυτόν τον τρόπο το πρόβλημα, που βρισκόταν τότε όχι μόνο μπροστά στον ίδιο, αλλά μπροστά σε όλη την Ρωσική λογοτεχνία. Η ιδέα του κοινωνικού περιβάλλοντος αποκτούσε εκείνα τα χρόνια ιδιαίτερη σημασία στην κοσμοθεωρία του Μπιελίνσκι (μεγάλος Ρώσος κριτικός). Αυτήν την ιδέα την αναδείκνυε ταυτόχρονα το “Παλτό”, σαν νέο αντικείμενο καλλιτεχνικής σατυρικής απεικόνισης της σύγχρονης πόλης. Σε αυτό οφείλεται ο σημαντικός ρόλος αυτού του διηγήματος, μαζί με το λογοτεχνικό μανιφέστο του Μπιελίνσκι, στην διαμόρφωση και την ανάπτυξη της “φυσικής σχολής”, της δεκαετίας του 40. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Nikolaj Vasilievic Gogol (Συγγραφέας)

Νικολάι Γκόγκολ (1809-1852). Γεννήθηκε στο χωριό Σοροτσίντσι, στην Πολτάβα της κεντρικής Ουκρανίας. Η μητέρα του ήταν απόγονος Πολωνών γαιοκτημόνων και ο πατέρας του Κοζάκος, που είχε γράψει ορισμένα ποιήματα και θεατρικά έργα στα ουκρανικά και στα ρωσικά. Ο Γκόγκολ θεωρείται ο πατέρας του ρωσικού ρεαλισμού, το δε έργο του, με το λυρισμό, το χιούμορ και τη διεισδυτικότητά του, επηρέασε σημαντικά την εξέλιξη της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Το 1828 πήγε στην πρωτεύουσα, Πετρούπολη, όπου τον περίμεναν αλλεπάλληλες απογοητεύσεις. Το πρώτο του βιβλίο, “Το ειδύλλιο” (1829), δέχτηκε αρνητικές κριτικές και η προσπάθειά του να γίνει ηθοποιός απέτυχε. Έγινε γνωστός με το βιβλίο “Ο επιθεωρητής” (1836) και η καθιέρωση ήρθε με τις “Νεκρές ψυχές” (1842), που τον έφεραν στην κορυφή των ρωσικών γραμμάτων. Άλλα έργα του είναι: “Το παλτό”, “Το ημερολόγιο ενός τρελού”, “Τάρας Μπούλμπα”, “Η μύτη”, “Τα παντρολογήματα”, κ.ά.