Το πολύχρωμο αγόρι

H Κλεμάνς ονειρεύεται να εγκαταλείψει τη μονότονη ζωή του σχολείου και να γυρίσει τον κόσμο, στα χνάρια των γονιών της που υπήρξαν κλέφτες. Ο εξαιρετικά ιδιόρρυθμος κηδεμόνας της Όσκαρ, που στην πραγματικότητα είναι ένα φάντασμα, τη μεγάλωσε μέσα σε παράξενες συνθήκες. Η ζωή της κινείται ανάμεσα στην ανία και τη σιωπή, και η ίδια επιθυμεί να αποδράσει σε ένα φανταστικό κόσμο. Ώσπου τα πάντα αλλάζουν με την άφιξη του Σιμόν, του νέου συμμαθητή της. Όλοι θέλουν να του μιλήσουν, να τον γνωρίσουν, να κερδίσουν τη φιλία του. Τα βλέμματα και η προσοχή όλων θα στραφούν πάνω του. Γιατί ο Σιμόν δεν είναι ένα αγόρι όπως όλα τα άλλα: το πρόσωπό του και το σώμα του καλύπτονται κάθε μέρα με νέες κηλίδες χρωμάτων. Τα χρώματα είναι έντονα και αλλάζουν, έτσι ώστε κάποιοι τον αποκαλούν το “αγόρι-ουράνιο τόξο”. Η Κλεμάνς είναι περίεργη να μάθει από πού προέρχονται τα χρώματά του, έτσι προσπαθεί να προσεγγίσει τον Σιμόν, αποφασισμένη να αποκαλύψει το μυστικό του.

Martin Page (Συγγραφέας)

Ο Μαρτέν Παζ γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1975. Σπούδασε νομικά, ψυχολογία, γλωσσολογία, ιστορία τέχνης και ανθρωπολογία κι έχει ταξιδέψει πάρα πολύ.

 

Νίκος Παναγιωτόπουλος (Μεταφραστής)

Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος γεννήθηκε στις 15.4.1963 στο Χαλάνδρι, όπου και μεγάλωσε. Σπούδασε τεχνολόγος μηχανικός, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με το θέατρο. Εργάστηκε ως καλλιτεχνικός συντάκτης (από το 1989 έως το 1992) σε εφημερίδες, περιοδικά και την τηλεόραση. Τα τελευταία χρόνια, εκτός από την πεζογραφία, ασχολείται επαγγελματικά με το σενάριο. Έχει γράψει σενάρια για τηλεοπτικές σειρές, ενώ από το 1995 ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με τον κινηματογράφο. Έχει γράψει δέκα σενάρια για ταινίες μεγάλου μήκους -ανάμεσά τους οι “Απόντες” (1996), ο “Βασιλιάς” (2002) και η “Αγρύπνια” (2005), όλες σε σκηνοθεσία Νίκου Γραμματικού, οι “Ώρες κοινής ησυχίας” (2006), σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάκου, κ.ά. Για μια απ΄ αυτές, τους “Απόντες”, τιμήθηκε με το βραβείο σεναρίου στο 37ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης το 1996. Ενεργό μέλος της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδας, διδάσκει σενάριο σε σεμινάρια και σε προγράμματα σπουδών κινηματογράφου. Ποιήματα και διηγήματά του έχουν διακριθεί σε διαγωνισμούς, ενώ το πρώτο του βιβλίο, η συλλογή διηγημάτων “Η ενοχή των υλικών” (Πόλις, 1997), τιμήθηκε με το Βραβείο Μαρίας Ράλλη για πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς. Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα: “Ο Ζίγκι απ΄ τον Μάρφαν” (Πόλις, 1998, κυκλοφορεί και στα ιταλικά από τις εκδόσεις Crocetti), “Το γονίδιο της αμφιβολίας” (Πόλις, 1999, β΄ εκδ. Μεταίχμιο, 2012, κυκλοφορεί σε επτά γλώσσες -στα γερμανικά από τις εκδ. Reclam, στα γαλλικά από τις εκδ. Gallimard, στα ιταλικά από τις εκδ. Ponte Alle Grazie, στα σλοβενικά, στα κινέζικα κ.ά), “Αγιογραφία” (Πόλις, 2003, κυκλοφορεί στα γερμανικά από τις εκδ. Reclam και στα γαλλικά από τις εκδ. Gallimard) και “Τα παιδιά του Κάιν” (Μεταίχμιο, 2011, βραβείο Μυθιστορήματος Ιδρύματος Πέτρου Χάρη Ακαδημίας Αθηνών, 2012). Τόσο τα μυθιστορήματα όσο και διηγήματά του έχουν μεταφραστεί σε αρκετές ξένες γλώσσες. Ο “Ολομόναχος” είναι το έβδομο βιβλίο του και εκδόθηκε αρχικά στη Γαλλία, στη σειρά Ce que la vie signifie pour moi των Editions du Sonneur.