Το προτελευταίο σκαλοπάτι

Ένα βιβλίο φόρος τιμής στη μνήμη της μητέρας. Τα πρόσωπα που έχουν ζωντανέψει, στοιχειώσει, παρελάσει μέσα στα βιβλία της Ζωρζ Σαρή όλα αυτά τα χρόνια μαζεύονται και πάλι όλα μαζί, αυτή τη φορά μονάχα για να κάνουν όλοι ένα βήμα πίσω και ν’ αφήσουν την Έμμα, τη μητέρα, τον αφανή στύλο των προσωπικών τους ιστοριών, να πρωταγωνιστήσει – αυτό είναι το δικό της βιβλίο, είναι το προτελευταίο σκαλοπάτι της Ζωρζ που, παραμερίζοντας, το μεταμορφώνει σε βήμα και το παραχωρεί στη μητέρα της. Η Έμμα θα μπορέσει επιτέλους να πει η ίδια την ιστορία της και, από το βήμα αυτό που με τόση φροντίδα τής φύλαξε η Ζωρζ, θα καταφέρει κάτι που στην πραγματική ζωή στερήθηκε: Να ζήσει. “Δεν κουραζόμουν γράφοντας τα βιβλία μου. Τους είχα πάντα όλους γύρω μου, ανθρώπους αληθινούς, ζωντανούς ακόμα κι όταν είχανε πια πεθάνει. Έτσι ήταν κι η μητέρα μου – νεκρή από χρόνια, όμως ολοζώντανη όταν έγραφα το πρώτο μου βιβλίο, και το άλλο, και το άλλο… Κι έτσι ολοζώντανη έμεινε στη μνήμη μου κι η τρέλα της, που πολύ αργότερα μάθαμε ότι δεν ήταν τρέλα αλλά μια νόσος γνωστή σήμερα στον καθένα – αλτσχάιμερ. Στο τελευταίο μου βιβλίο, αισθάνθηκα την ανάγκη να χαρίσω στην Έμμα τη ζωή που δεν είχε, το τέλος μιας δυναμικής γυναίκας, ικανής να ξεπεράσει τον πόνο και να σταθεί στα πόδια της αυτάρκης κι αξιοπρεπής”.