Το ρεμπέτικο στην τέχνη

Πώς αντιλαμβάνεται ο χώρος της Τέχνης τη ρεμπέτικη μελωδία, το ρεμπέτικο τραγούδι, τον ρεμπέτικο κόσμο, και γιατί ασχολούνται με αυτό; Κίνητρο γι’ αυτόν τον προβληματισμό αποτέλεσε η δύναμη αυτού του μουσικού είδους, το οποίο έχει επηρεάσει και τον χώρο του θεάτρου/κινηματογράφου, αλλά και των εικαστικών τεχνών, καθώς καλλιτέχνες, εμπνεόμενοι από το ρεμπέτικο και τους πρωταγωνιστές του, παρουσιάζουν, ο καθένας από το πόστο του, είτε την ιστορία είτε κάποιες προσωπικότητες που το σημάδεψαν. Στην παρούσα εργασία βλέπουμε τις τεντωμένες κεραίες των ανθρώπων, οι οποίοι, με αφορμή το ρεμπέτικο, χτίζουν κάτι καινούργιο, συνδυάζοντας όλα τα υπαρκτά μέσα της Τέχνης. Σε τελική ανάλυση, τι άλλο είναι η τέχνη παρά η κατάθεση της ψυχής, ο νταλκάς. Ίσως αυτό, ή και η ανάγκη να συναισθανθούν και να βιώσουν όλα εκείνα τα συναισθήματα που κάποτε γράφτηκαν σε στίχους και ερμηνεύτηκαν με τρόπο σχεδόν ψαλμωδικό, είναι που κινητοποιεί τον χώρο της Τέχνης να αναβιώνει τη ρεμπέτικη ζωή. Ίσως, για να ζήσουμε λίγο κάτι από αυτήν τη ρευστότητα, τον μποέμ τρόπο ζωής, ενώ ξέρουμε ότι αυτό δεν μπορεί να υπάρξει πια, παρά μόνο ως ανάμνηση της ιστορίας, που μερικές φορές φαντασιωνόμαστε πως ζούμε.

Δημήτρης Α. Κατσορίδας (Συγγραφέας)

Ο Δημήτρης Κατσορίδας γεννήθηκε το 1963 στην Αθήνα. Είναι Επιστημονικός Συνεργάτης του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ (ΙΝΕ/ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ). Υπήρξε μέλος του ΠΑΣΟΚ και της μαθητικής του κίνησης (ΠΑΜΚ) από το 1980 με συμμετοχή στους μαθητικούς αγώνες. Είχε συνδικαλιστική δράση ως φοιτητής στο ΤΕΙ Μεσολογγίου, διετέλεσε πρόεδρος του συλλόγου σπουδαστών της ΣΔΟ και ήταν γραμματέας της σπουδάζουσας Νεολαίας ΠΑΣΟΚ Μεσολογγίου (1984-1986). Υπήρξε μέλος του γραφείου της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ του 7ου Διαμερίσματος Αθήνας (1989-1990) και του Νομαρχιακού Συμβουλίου της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ Α΄ Αθήνας (1990-1991). Διαγράφηκε από το ΠΑΣΟΚ το 1986, επανήλθε το 1989 με την ανασυγκρότηση και αποχώρησε το 1996 μετά το 4ο συνέδριο. Ήταν υποστηρικτής της εφημερίδας “Ξεκίνημα” μέχρι το 1992 και της “Σοσιαλιστικής Έκφρασης” μέχρι το 1996. Έχει συγγράψει πληθώρα άρθρων σε ελληνικά περιοδικά και εφημερίδες, καθώς και τα εξής βιβλία: “Ξένοι (;) εργάτες στην Ελλάδα”, Αθήνα, Εκδ. Ίαμος, 1994, “Νέες τεχνολογίες και απασχόληση”, Αθήνα, Εναλλακτικές Εκδόσεις/Ρωγμή, 1998, “Ο μύθος της παγκοσμιοποίησης. Οι μεταμορφώσεις του ιμπεριαλισμού”, Αθήνα, εκδ. Καμπύλη/Ρωγμή, 1999, “Ο ελληνικός τροτσκισμός. Ένα χρονικό 1923-1946” (μαζί με τους Δ. Λιβιεράτο και Κ. Παλούκη), Αθήνα, εκδ. Φιλίστωρ, 2003, “Σελίδες από τη Γρανίτσα” (Διακόπι Φωκίδος), Αθήνα, εκδ. Ρωγμή, 2005. κ.ά.