Το Σαρακατσάνικο Τσελιγκάτο

Το περπάτημα και το διάβασμα ήταν πάντοτε οι αγαπημένες συνήθειες. Η εποχή όμως απαιτεί και καλή χρήση υπολογιστών και διαδικτύου. Ανήσυχος πάντα, ο Κωνσταντίνος Γαλλής φρόντισε να προσαρμοστεί στην τεχνολογία. Συνδυάζοντας τις αγαπημένες του συνήθειες με τη νοσταλγία για τα ήθη και τα έθιμα των Σαρακατσάνων, όπως και με την περηφάνια για τη σαρακατσάνικη καταγωγή του, διοχέτευσε την ενέργειά του στο να καταγράψει με διαδοχικές αναρτήσεις στο facebook τις αναμνήσεις και τα βιώματά του. Τα κείμενα γράφτηκαν σε μια περίοδο περίπου τριών ετών και τροποποιήθηκαν ελάχιστα, προκειμένου να ενταχθούν σε ένα ενιαίο σύνολο. Δεν ομαδοποιήθηκαν απόλυτα, προκειμένου να μείνει (ό,τι μπορεί) από την απρόσμενη ποικιλία των διηγήσεων, όπως αυτές για πρώτη φορά δημοσιοποιήθηκαν στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Περιγράφεται ένας τρόπος ζωής, απολύτως χαμένος πια, πλην όμως αναφερόμενος σε παρούσα ακόμη γενεά.

Κωνσταντίνος Γαλλής (Συγγραφέας)

Ο Κωνσταντίνος Γαλλής του Δημητρίου και της Ελένης Γκαρέλη γεννήθηκε την άνοιξη του 1935 στη στράτα προς τα Τσεκούρια Βερμίου τον Μάη μήνα, χωρίς να είναι ακριβής η ημερομηνία. Από ομολογία της μάνας του που μετέφερε ο ίδιος γεννήθηκε κατά το δεύτερο δεκαήμερο του Μαΐου, στον δρόμο για το Βέρμιο, μετά την πόλη της Βέροιας.
Από τους λίγους πια, που πρόλαβαν την αμιγή νομαδική ζωή, ακριβώς στο μεταίχμιο της μετάβασης της χώρας από τον αγροτικό-κτηνοτροφικό στον αστικό τρόπο ζωής. Είναι το πέμπτο από τα έξι παιδιά της οικογένειας. Τα αδέρφια του (τρεις αδελφές και δύο αδελφοί) ήταν ή παντρεύτηκαν αγρότες, ο ίδιος σπούδασε γεωπόνος.
Για δύο έτη εργάστηκε στην Αγροτική Τράπεζα. Στη συνέχεια διορίστηκε στο Δημόσιο και υπηρέτησε ως γεωπόνος εφαρμογών στη Χαλκιδική, από το 1965 ως το 1981. Μετεκπαιδεύτηκε στη Σχολή Δημόσιας Διοίκησης του Ελληνικού Κράτους και έλαβε υποτροφία σπουδών στην Αγγλία, την οποία αρνήθηκε λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων.
Το 1981 μετατέθηκε στην τότε Διεύθυνση Εγγείων Βελτιώσεων Θεσσαλονίκης και ανέλαβε τη Διεύθυνσή της το 1986. Το 1992 συνέταξε και υλοποίησε το Μεσογειακό Ολοκληρωμένο Πρόγραμμα της τότε Ε.Ο.Κ. Συνταξιοδοτήθηκε το 1999.
Λάτρης του κυνηγιού, των μεγάλων περιπάτων, του διαβάσματος και εσχάτως των υπολογιστών και του διαδικτύου. Νυμφεύτηκε τη Μαρία Κοτσάνη, από την Αρναία Χαλκιδικής, η οποία απεβίωσε το 2015, με την οποία απέκτησε δύο αγόρια. Σήμερα ζει στον Πολύγυρο Χαλκιδικής, κοντά στον μικρότερο γιο του Νίκο.

(Πηγή: “Εκδόσεις iWrite”, 2022)