Το Σ’ αγαπώ που δεν είπαμε

Όλα ξεπερνιούνται”, “Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός”. Έτσι της έλεγαν όλοι, αλλά εκείνη ήξερε πως δεν ήταν αλήθεια στη δική της περίπτωση… Ο χρόνος που πέρασε λειτούργησε απλώς σαν αναλγητικό και όχι σαν φάρμακο που έφερε τη λήθη. Η Εβίτα, έχοντας αλλάξει τα πάντα στη ζωή της, ακόμη και το όνομά της, θα ξεκινήσει ένα μακρύ ταξίδι σε μια προσπάθεια να ξεφύγει από μια αγάπη που της έκοψε τα φτερά και τη χάραξε για μια ζωή. Θα ξεκινήσει ένα ταξίδι με ανοιχτά πανιά αναζητώντας μια καινούργια ζωή, χωρίς πόνο και θλίψη. Σε αντίθεση με τη στασιμότητα της ψυχής της, θα περιπλανηθεί έως την άκρη της Ελλάδας, θα συνδεθεί με ανθρώπους και θα κοινωνήσει στις ομορφιές της Πλάσης για να καταλάβει πως η αληθινή αγάπη θα βρει τον τρόπο να ανθίσει ακόμη και μετά από δεκαεννέα στείρα χρόνια αναμονής.